'Ben de ölesiye aşık oldum'

RÖPORTAJ: NAR GÜNEŞ KILIÇ

- ‘Benim İçin Üzülme’ dizisine nasıl seçildiniz?

Mahsun (Kırmızıgül) Ağabey bir şekilde beni görüp beğenmiş. TRT’de bir işte yer almıştım daha önce. Menajerime ulaşmış. Görüşmeye gittim, elime bir metin verdi, “Bir hafta sonra gel, deneme çekimi yapalım” dedi. Böylece rolü kaptım.

- Ama müteahhit olmak için üniversite eğitimi alıyormuşsunuz. Oyunculuğu, okuldan ayrılacak kadar çok mu seviyordunuz?

Ankara’da, TED Koleji’nde okurken müzikallerimiz oluyordu. En çok sahnede olmayı seviyordum. Ama nasip işte, babamın izinde, inşaat mühendisliği okumaya başladım. Üniversitedeyken lisedeki hocalarımdan biriyle karşılaştım. Okulun iyi gitmediğini söyledim. O da bana “Konservatuvar sınavlarına gir, kazanırsın” dedi. Daha önce hiç oyunculuk deneyimim yoktu ama bunu duyunca yetenek sınavlarına hazırlandım. Tekrar üniversite sınavlarına girdim. Sahneye çıktığımda karşımda rahmetli Müşfik Kenter’i görünce çok korkmuştum ama titreme krizlerime rağmen sınavı kazanmıştım.

- Aileniz okulu bırakmanıza kızmadı mı?

Babam müteahhit olduğu için onun gönlünden geçeni biliyordum ama yine de isteğime karşı çıkmadılar. Hatta her zaman arkamda oldular. Çok şanslıydım. Şimdi tek sorunları, onların Ankara’da yaşaması, benim burada, İstanbul’da olmam. Tek oğullarının başka bir kentte yaşaması onları üzüyor tabii. Fazla görüşemiyoruz, gönül koyuyorlar bana. Annem bir keresinde Artvin-Hopa’daki dizi setine gelmişti. Babam ise hiç gelemedi.

‘Harun, ilk önemli rolüm’

- ‘Benim İçin Üzülme’ dizisi sizin için müthiş bir deneyim olmuştur.

Gerçekten ilk önemli rolüm ‘Harun’. Aslında karakterin bu kadar önemli bir yerde olduğunu da bilmiyordum. Benim için aniden üç basamak atlamak gibi bir şey oldu. Mahsun Kırmızıgül’le çalıştığım için çok şanslıyım. Onun gibisi bu piyasada yok. Bu kadar kısa bir sürede bile bunu rahatça söyleyebiliyorum. Oyuncudaki stresi minimuma indiriyor, herkesi, herşeyi çok rahatlatıyor.

- Harun karakteri, aşkı için hayatından vazgeçiyor. Siz hiç aşık oldunuz mu ölesiye?

Harun saf bir adam. Ben onun gibi değilim. Çeker giderdim hemen, uzaklaşırdım o ortamdan. Sonra kendimle kalınca oturup ağlardım. Ama aşık oldum ben de. Hem de gerçekten ölesiye. Üniversitenin ilk yıllarıydı... ‘Sevgilim’ diye adını koyabildiğim bir tek o oldu hayatımda. Dokuz ay boyunca peşinden koştum, üç yıl beraber olduk. Çok güzeldi. Hâlâ da arkadaş olarak görüşüyoruz. Aşık halimi seviyorum ben.

- Şu aralar aşık mısınız?

Hayır. Vakit de yok artık aşka.

- Karadeniz şivesiyle konuşuyorsunuz dizide. Önceden biliyor muydunuz?

Ailem, Trabzon-Aşkaabat’tan ama ben doğmadan ayrılıp Ankara’ya gelmişler. Ben Ankara’da doğmuşum. Bu yüzden şiveyi bilmiyordum. Zaten Artvin şivesi, Trabzon’dan farklı. Babaannem ve dedemden şiveye alışkınım ama yine de bu konuda epey uyarı aldım Mahsun Ağabey’den.

- Şiveye nasıl çalıştınız o zaman?

Dizi başlamadan Hopa’ya ilk giden bendim. Bayağı bir süre orada kahvelerde vakit geçirip tavla oynadım Hopalılarla. Balık tutmayı zaten severdim, onu pekiştirdim. Uzun süre ben konuşmadım, onları dinledim. Bir eğitim süreciydi. Sonunda Hopalı olabildiğimi düşünüyorum.

‘Amerika’ya gideceğim’

- Konservatuvar eğitiminiz bitti mi?

Hayır, 4. sınıftayım, bu sene mecburen dondurdum.

- Geri dönecek misiniz okula?

Elbette. Fakat ondan önce Amerika’ya gitme isteğim var. Mahsun Ağabey ile paylaştım, desteğini aldım. O bir söz verdiyse, “Olur” dediyse, o iş bitmiş demektir. O kadar güveniyorum ona. Sonra gelip okulu bitireceğim.

(23.02.2013 tarihli Cumartesi Postası'ndan alınmıştır.)