Bir devrin sonu...

Daha önce de yazdım: Çankaya Köşkü dururken, küresel ekonominin böylesine hassas dengeler üzerinde seyrettiği riskli bir dönemde milyar dolar para harcayıp yeni bir cumhurbaşkanlığı sarayı yapmak en basitinden israftır...
Bana da sorsanız “Türkiye Cumhuriyeti cumhurbaşkanı en güzel saraylarda otursun” isterim...
Sarayın ihtişamı, devletin ihtişamıysa elbette gurur da duyulur...
Ama devlet odur ki saraydan önce emeklisine 24 TL, asgari ücretlisine 30 TL zam yapmayacak...
Bağışlasınlar beni; öğretmenleri atama beklerken ölen bir ülkede milyar dolar harcayıp cumhurbaşkanına saray yapmakla, gururlanılmaz; utanılır.
* * *
Kaldı ki Çankaya Köşkü’nü bırakıp yeni bir saray yaptırmak ihtiyaç değil, gösterişti...
“Bundan böyle cumhurbaşkanı yok, başkan var” demekti.

[[HAFTAYA]]
* * *
İtirazım yok...
Erdoğan cumhurbaşkanı seçilmeden önce kartları açıkça koydu ortaya, halk da kartları gördü ve oyunu ona verdi.
Vatana, millete hayırlı olsun...
* * *
Çankaya Köşkü’nden dün cumhurbaşkanlığı forsu söküldü.
Köşk’ün bundan böyle başbakanlık ofisi olarak kullanılacağını biliyorduk ama o forsun orada kalması kimi neden bu kadar rahatsız etti anlamış değilim.
“Başbakanlık’ta cumhurbaşkanlığı forsunun ne işi var?” diye sorabilirsiniz.
Var...
Çünkü Çankaya Köşkü’nün cumhurbaşkanı ya da başbakan konutu olmaktan öte bir anlamı vardı: Atatürk’ün Evi.
‘Atatürk’ün Evi’ diye kalabilirdi, “Her tarafında cumhuriyetin ilk yılları ve Gazi Paşa’nın izlerini taşıyor” diye kalabilirdi, “Cumhuriyetin ilk cumhurbaşkanlığı yerleşkesiydi” diye kalabilirdi...
Velhasıl o forsu orada tutmak isteyen bir değil bin sebep bulabilirdi...
Çankaya Köşkü’nün tarihi, manevi ve duygusal anlamını görmezden gelip oraya sıradan bir kamu binası muamelesi yapmak...
Yeni Türkiye dediğiniz buysa bırak dokunma eskisi gibi kalsın usta...