Giriş
Hiç şüphesiz ki Osmanlı yedi asır boyunca dünyaya hükmetmiş büyük bir cihan imparatorluğuydu. Hiç şüphesiz tarihe damgasını vurmuş böylesine devasa bir imparatorluğu reddetmek aslımızı inkar etmektir. Ne yazık ki cumhuriyetin ilk yıllarında bu hata fazlasıyla yapıldı.
Gel gör ki Osmanlıyı reddetmekle ‘Kendini Osmanlı zannetmek’ arasında öyle ince filan değil biri kör öteki de ancak yüzde 10 görebilen bir çift gözün bile rahatlıkla ayırt edebileceği türden kalın bir çizgi var!
[[HAFTAYA]]
Aslına bakarsanız Türkiye ‘Kendini Osmanlı zannetme’ ruh halinin bedelini çok ağır ödedi ve ödüyor da... Bugün IŞİD bu noktaya geldiyse, milyonlarca Suriyeli ülkelerinden kaçmak zorunda kaldıysa, 1,7 milyon insana kapılarını açan Türkiye’nin ‘Suriyeliler’ diye bir sorunu varsa, vesaire...
Bunun en büyük nedeni Suriye’deki kaostur ve o kaosun en büyük sebebi, bizimkilerin Esad’ı devirip Emevi Camii’nde Cuma namazı kılma hayalidir. Sadece Suriye’de değil Mısır’da, Libya’da ve Ortadoğu’nun birçok ülkesinde kendimizi Osmanlı, onları da ‘tebaamız’ zannetmenin neden olduğu acı bir bedel ödüyoruz.
Hata bir kere yapılır, ikinci kez yapılıyorsa tercihtir. Osmanlı bizim geçmişimiz, elbette inkar edecek değiliz. Kültürüne, sanatına, geleneklerine özetle Osmanlı tarihine sahip çıkmaya itirazım yok ama kendini Osmanlı zannetme işi -her açıdanson derece tehlikeli bir oyundur.
Türkçe Osmanlıca’ya…
Saray külliyeye...
Velhasıl Türkiye Osmanlı’ya dönüşürken...
Birileri de çıkar “Ben padişahım ferman buyuruyorum...” der sonra apışıp kalırsın.
