İşin sırrı ne?

En büyük gurur kaynaklarımız, evlatlarımız. Hele bir de girdikleri ortamda tüm takdirleri üzerine topluyorlarsa, koltuklarımız öyle bir kabarıyor ki, değmeyin keyfimize.

Üzerinize afiyet, kızlarım da beni her zaman gururlandırırlar. Gittikleri her ortamda oturmaları, kalkmaları, konuşmaları, kendilerini ifade edişleri, varsa başka bir çocukla iletişimleri, paylaşımcılıkları, neşeleriyle hem dikkatleri üzerlerine çekerler, hem de büyük takdir toplarlar.

Sonra bütün bakışlar bana döner ve “Sen bu çocukları nasıl yetiştirdin? İşin sırrı ne?” diye sorular başlar.

Başından beri bu sayfada 8 seneyi adım adım yazdım. Kızlar mı beni eğitti, ben mi onları eğittim bilemiyorum. Kendime bu soruyu sorduğumda verebileceğim en basit cevap, nasıl çocuklar olmalarını istediysem, onları öyle eğittim. Düzgün konuşan, soru sormaktan çekinmeyen, kendi kendine yetebilen, insanlarla doğru iletişim kuran, paylaşmayı bilen, takdir ve teşekkür etmeyi bilen, hatalıysa özür dilemekten çekinmeyen, yardım etmekten keyif alan, yardım istemekten çekinmeyen birey olsunlar istedim.

Sordukları her soruya cevap verdim, yeri geldi bilmediklerimi internetten hemen bulup onlara anlattım, ben de sayelerinde öğrendim. Otoriteyi elden bırakmadan, dünyanın en rahat annesi oldum. Sofradan yemeği bitince kalkan çocuğuma, tabağını mutfağa görev için değil, normal olduğu için kaldırması gerektiğini öğrettim. Yardım etmek istediklerinde izin verip, yardım istediklerinde el verdim.

İşin sırrı; çocuğunun ileride nasıl bir yetişkin olmasını istiyorsan, ona öyle davranmak. Evhamlıysan, o da evhamlı olacak, dağınıksan o da dağınık olacak, korkaksan o da korkak olacak, bunları da düşünerek, işe bir parça kendini değiştirmekle başlamalısın. Dünya öyle büyük bir hızla değişiyor ki, biz eski moda kalıyoruz. Yeni çağa ayak uydurmaktan öteye geçmemiz gerekiyor. İşte bu yüzden önce kendini eğiterek, eksiklerini farkederek, senden bi gömlek daha üstün yeni nesli büyük bir donanımla eğitmen gerekiyor. İşin sırrı işte bu.