Giriş
Hem idamı tartışıyoruz hem affı tartışıyoruz. Ceberut Devlet’le Bağışlayıcı Devlet’in iki ayrı yüzü bu... Lakin “Önüme gelirse onaylarım” diyen devlet’le “Gündemimizde af yok” diyen devlet, yine aynı devlet. Evet tek devlet ama tek adam değil... Meclis, bütün varlığıyla yaşıyor... Yaşasın.
Şirin dostumuz ABD “İran’la iş yapanlar, bizimle iş yapamaz” dedi, değil mi?
Hah, biz de diyelim ki: PKK’ya silah verenler, bize selam bile veremez.
Nasıl olsa diplomasi var. Sonunda tevil yoluna gider deriz ki: “Maksadını aşan sözlerdi onlar.” İşte o kadar.
Son haberlere göre... ABD-Türkiye geriliminde bir ön mutabakat sağlanmış.
Hayrola?
ABD, papazdan vaz mı geçmiş yoksa Türkiye papazı iade etmeye karar mı vermiş?
Mutabakat, başka nasıl olur?
Yetmiş yıldır seçim kazanamadığı halde, hâlâ dağılmayan bir vefalı seçmen kitlesine sahip olduğu için CHP’yi kutlamak lazım. Yüzde 24-26 bandını sürekli muhafaza edebilmek, hiçbir muhalefet partisine nasip olmamıştır. Bu bakımdan “ana” lakabını fazlasıyla hak ediyor. Öyle bir ana ki, 1946’dan beri hep doğuruyor.
Tavsiyedir. Eğer İYİ Parti daha iyi olmak istiyorsa Erdoğan takıntısını bir kenara bıraksın. O işi başarıyla yürüten o kadar çok kurum var ki, İYİ Parti onlardan sadece biri olarak kalacağına, bir fark sergileyip değişik bir yörüngeye otursun. Siyasi yelpazede Erdoğan Karşıtlığı diye bir boşluk yok ki. Tıklım tıklım dolu orası... Velhasıl: İYİ Parti, yeni ufuklar yerine, kendini dar bir hücreye kilitlememeli.
