Hayat dört mevsimden ibaret

Hayat dört mevsimden ibaret. Kıştan yazı, yazdan baharı bekleyemeyiz. Bazen soğuklar kendini erkenden hissettirir, kendimizi soğuk bir günün ilerleyen saatlerine hazırlarız. Sonra ansızın güneş açar. İçten içe suçlarız kendimizi..

İnandığımız ya da düşünemediğimiz için ama işin özü bilemeyecek olmaktan geçer. Tıpkı diğer tüm yollarımızın sonunun nereye çıkacağını bilememek gibi. Yürüdüğümüz ya da gitmek istediğimiz yolların başında, sonunda ya da ortasında ne gibi engeller olduğunu bilemeyiz.

Sonunu ya da sonucunu bilemeyeceğin bir konuda etraflıca düşünmek hiçbir şey kazandırmaz. Hiçbir şey kaybettirmez de insana. Günün sonunda bomboş bir odada elindekilere uygun bir yer bulamamakla kalakalırsın.

Hayat her gün yeniden başlar diyor eskiden çokça sevdiğim bir şarkıda. Şimdileri dinlemesem de aklıma geldiğinde kalbimin bir köşesinin nefes aldığını hissediyorum. Bu noktada bildiğim tek bir şey olduğunu da fark ediyorum tıpkı benim gibi tıpkı başkaları gibi senin için de hayat her gün yeniden başlar.

Yolun sonunun ya da başının ne gibi güzellik ya da kötülüklerle dolu olacağını düşünmeden yaşamak gerekir belki de. Bilmemek iyi hissettiriyor çoğu zaman beraberinde de düşünmemeyi getiriyor. Sen de bunu her unuttuğunda ve her şeyi bilmek istediğinde hatırla; hayat dört mevsimden ibaret.