Ölüm kavramının anlaşılması çocuğun içinde bulunduğu yaşa göre farklılık gösterebilir. Altı ay ve altında olan bebekler ölümü anlayamazlar ancak anne baba gibi temel bakım verenlerden birinin kaybı söz konusu ise uyku ve beslenme güçlükleri, ağlama ve kaygılı olma durumları gözlemlenebilir. Altı aydan iki yaşa kadar olan çocuklar ölümü anlayamazlar, iki yaş civarlarında ise ölen kişinin yokluğunu fark etmeye başlarlar. Bu kişinin nerede olduğuna dair sorular sorabilirler. Bunun dışında günlük rutinleri değiştiğinde kızgınlık, uyku ve beslenme problemleri görülebilir. İki ve beş yaş arasında çocuklar ölüm hakkında konuşabilir olsalar da ölümü tam anlamıyla anlamlandıramazlar.

Ölen kişinin geri dönebilir olduğunu düşünürler. Bu yas grubundaki çocuklar ölüm nedeniyle kendilerini suçlayabilirler. Beş ve on yaş arasındaki çocuklar ölümün kalıcı ve geri dönülmez olduğunu anlamaya başlarlar. Ölümün yaşamın kaçınılmaz bir parçası olduğunu anlamaya başlayan çocuklar kendilerinin ve sevdikleri diğer insanların sağlıkları ve güvendikleri ile ilgili kaygı yaşamaya başlayabilirler. Ölüm sonrasında okul başarısında düşüş, konsantrasyon güçlükleri, yalnızlık, regresif davranışlar yaygın olarak görülebilir. Ergenlik döneminde olan çocuklar ölümü bir yetişkin gibi anlamlandırabilirler. Bu süreçte ailelerinden daha çok akranlarından destek almak isteyebilirler.