Kimseye saldırmak istemiyorum ama bir gün de çoluğunuzu çocuğunuzu, yediğinizi, içtiğinizi, gittiğiniz tatili görmesek olur be. Evet, ben de hayatıma devam ediyorum (etmek zorundayız!). Ama her gün acı içinde molozun altında kalmış, donarak ölmüş, günlerce yardım beklemiş, ailesinin çocuğunun cenazesine ulaşamamış, enkazın altından sevdiğinin parçalarını toplayan insanları gördükten sonra nasıl story koymaya devam edebiliyorsunuz, çok ilginç ya.