Çelik'ten çok samimi açıklamalar!' 'İzel & Çelik & Ercan yıllar önce aldığımız tarla gibiydi'

Galata Kulesi’nin önünde sergilediğiniz performans izleyenleri büyüledi ama fark ettik ki izleyicilerin bir kısmı performanstan çok deri kıyafetinizin görüntüsüne odaklanmış! Bu durum size ne hissettirdi? Galata Kulesi’nin ve manzaranın ihtişamına, şarkının ruha dokunuşuna değil de ‘bacak arama’ odaklanılmasını ilginç buluyorum. Genelde bu tarz kostümlerle ilgili yorumlar kadın sanatçılar giyince dikkat çekerdi. Siz, bu kadar gündem olacağınızı tahmin etmiş miydiniz? Kullanılan dilin ve yazılanların kadın veya erkeklerle ilgili olduğunu düşünmüyorum. “Bacak Arası” tabirini kullandım yazılanları “ti”ye alırken; çok daha sert bir çıkış yapmamak için. Her zaman kadınlarla ilgili kullanılan bu amiyane tabir tarihte ilk kez bir erkek için kullanılınca magazin sayfalarında boy boy yer aldı bir anda. Video şu ana dek farklı platformlarda 10 milyondan fazla seyredilmiş. Bu tarz olaylar sizi üzüyor mu. Tepkiler karşısında ne hissediyorsunuz? Etki ve tepki hayatın içerisinde de var. Herkes ifade özgürlüğünü kullanırken bizlerin de yorum yapma hakkı doğuyor yazılan/söylenenlere. Ağırlık tartmaya çalışanların yorumlarımın ağırlığıyla ezileceğini sanmam! Bu tür yorumların psikolojik şiddet veya taciz olarak değerlendirilebileceğini düşünüyor musunuz? Sosyal mecralar, insanların gerçek hayatta asla söyleyemeyecekleri veya yapamayacakları şeyleri kolayca ifade ettikleri bir açık alan haline geldi. Karşısındaki insanın ne hissedeceğini ya da ne düşüneceğini önemsemeksizin sadece bir boşalma ve etkileşim alma dürtüsüyle hareket ediyorlar. Bunu bir başarı veya statü zannediyorlar Peki neden?Ne yazık ki çoğu gerçek hayatta hiçbir başarı elde etmemiş insanlar. Bu konuda geçmişte Twitter abdestsiz bir yer diye bir paylaşım yapmıştım ve sağ olsunlar, bu ifade kısa sürede “trending topic” olmuştu. Herhangi bir kişinin ruhunu rahatsız eden her hareketin bir taciz olduğunu düşünüyorum. Bu durumda kadınları daha iyi anlamışsınızdır herhalde. Bizzat yaşadınız erkek olarak!Kadın ve erkek ruhunu anlamadan, onların duygularını kendi ruhunda hissetmeden ne o topluma klasik şarkılar yapabilirsin ne de o toplumda 40 yıl ayakta kalabilirsin. Sanata bakış, kadın ve erkek üstüdür. Hercai ya da Meyhaneci’yi sadece kadınlar mı söylüyor? Sadece erkekler mi söylüyor? Bu şarkılar herkesin ruhunda yer buldu, değil mi? Sanatçı, kadın ve erkek duygusunu aşan, hepsini kapsayan bir bakış açısına sahiptir. Sanatçı dediğin bir fikir olmalı, sadece ses, şarkı ya da aranjeden ibaret değil. Bunlar teknik meseleler! Bütünsel ve kapsayıcı olandır SANATÇI. Bir ara sürekli Gülşen ya da diğer kadın şarkıcıların kostümleri tartışılıyor ama sanki bu konuda haksızlık ediliyor, ne dersiniz? Cumhuriyet, haklar ve ödevler demektir. Hepimiz eşit haklara sahibiz, herkes kendi özgürlüğünü yaşarken başkasının sınırlarını çiğnemeden hareket edebilmelidir. Ancak hakların varlığı, ödevlerle dengelendiğinde anlam kazanır. Ödevlerimiz, birbirimizin hakkını kendi hakkımız gibi savunmayı gerektirir. Hak ve adalet, ancak bu anlayışla gerçek anlamda var olabilir. Özetle herkesin bedeni ve kıyafet seçimi kendisine…Sunulan şeyi nasıl algılayacağı kişinin kendisiyle bağlantılı. Gelen yorumlara çok kızmış gibiydiniz. Eleştiriye ne kadar açıksınız?Eleştirinin nasıl yapılması gerektiğini anlatan kitaplar var. Hangi seviyede entelektüel ya da aydın bir eleştirinin yapılabileceğine dair belli normlar mevcut. Eğer bu normlara uyan bir eleştiri gelirse, seve seve dinlerim. Ancak sosyal medyada yapılanlar eleştiri değil! Gelelim bu röportajın konusunu oluşturan kıyafet ve yorum meselesine… Normal şartlar altında, 1 atmosfer basıncında ve 36.5 santigrat derecede, böyle bir yorumu siler, engeller ve geçerim. Ne gündem olur ne de kimsenin haberi olurdu. Ama burada durum farklıydı. Neydi o farklı olan durum?Fikret Kızılok’un “Bu Kalp Seni Unutur mu?” şarkısı, halkın çok sevdiği, adeta bir kült eser. Bu şarkıyı izniyle albümümde seslendirdim ve kendisi hayranlık duyduğum bir sanatçıydı. Ama bu şarkıyı söylerken yapılan yorumlar, sadece bana değil, Fikret Kızılok’a ve onun hayranlarına da büyük bir saygısızlıktı. Ayrıca beni bugünlere getiren ve sanatımla bağ kuran, beni takip eden insanlara da saygısızlıktı.Kızgın mısınız peki?Bu haber magazin sitelerinde 10 milyonun üzerinde okunmuş. Normal şartlar altında, böyle bir yorumu siler ve geçerdim. Ancak bu kez, bu saygısızlık halkıma karşı olan görevim gereği bir cevap vermemi zorunlu kıldı. Ben de cevabımı verdim. Aslında yaptığım tek şey, söylenen kelimeyi sahibinin ağzına geri koymaktı. Hepsi bu.Çelik, dekolte sever ya da giyer mi? Kontrbas ile verdiğim pozdan daha dekolte bir poz, şu ekonomik koşullarda halkı buhrana sokar diye düşünüyorum. Üzerimde bir şeyler varken bile fazlasıyla konuşuluyorum gördüğünüz üzere! İşi gücü bir yere koyarsak, nasılsınız? Yapım şirketimden, hiçbir detayı atlamadan daha iyi projeler gerçekleştirebilmek adına ayrıldım ve yeni bir reklam ajansı ile iş birliği yaptım. YouTube sayfam, dijital dağıtım, edisyon dahil olmak üzere tüm kariyerimi yeniden güncelliyorum ve yeni projelerimi bu altyapı üzerine inşa ediyorum.Herkes ne kadar mutsuz, sokaklar duvarlara dönüşmüş insanlarla dolu. Sizce nedir bu tatminsizlik ve mutsuzluğumuzun nedeni?Varoluşsal, sosyolojik, ideolojik ve tehlikeli bir felsefi soru…Bütün röportajlarını takip eden ve senin zekânı bilen biri olarak, bu sorudan 4000 yıl önceki bir filozofun sözünün altına saklanarak kaçıyorum ve “Ne olacak bu gençlerin hali?” diyorum. Yani, aslında durum hep aynı. Telaşlanacak bir şey yok…Peki siz ne kadar kendinizi mutlu hissediyorsun?Çok mutluyum. Kendimi iyi hissediyorum. Son dönemde moda oldu bu ünlüler camiasında tükenmişlik sendromu denen şey. Sizin de yaşadığınız oldu mu bunu! Ya da hiç depresyona girdiğiniz ve terapi almak zorunda kaldığınız, bir döneminiz oldu mu?Ben kendimi “ünlü, şöhret, star, popçu” olarak tanımlamıyorum. Ben, eylemleriyle var olan; eylemleriyle karakteri, sözü ve şarkıları birbiriyle uyumlu olan anarşist bir müzik emekçisiyim. Yani bir müzisyenim. Hiçbir programda izlenen görüntümün altına “sanatçı” yazın demedim. Bunu sanatçı olmadığım için değil, sanatçının ne olduğunu bildiğim için yapmadım. Benim anladığım sanatçı tanımını Hegel yapıyor. Herkes Hegel okusun, sanatı var mı yok mu ona baksın. Ya da bu sözümü gidip filozoflara sorsun. Çünkü “ünlü” gibi tanımlar, sanatçı olmanın yanında çok sönük kalır.Sizin gözünüzde gerçek sanatçı kim?Sanatçı dediğimiz insanlar; Goethe, Da Vinci, Victor Hugo, Che Guevara, John Lennon, Bob Marley. Bunlar gerçek sanatçılar. Çünkü onlar eylemciler ve meydan okuyucular.Herkes hep eskiye özlem duyuyor. Bunun sebebi ne ve sizce 90’lar daha mı iyiydi?Kıyas yapmayı doğru bulmuyorum. Her dönemin kendine ait bir şanı vardır ve her dönem kendi koşulları içinde değerlendirilmelidir. Eskisi gibi iddialı bir müzik kanalı bile yok ama diğer yandan sosyal medyayı daha büyük güç olarak görüyor kimileri. Sizce sanatçı için bu dönem bir talih mi?Konservatuvar, yüksek lisans ve doktora yapmış bir akademisyen olarak cevap vereyim; biraz ukalalık olacak belki ama ne yapalım…Her dönemin öncesi, klasik ve yerine konulamaz olandır. Mesela: Pink Floyd’un ‘The Wall’ şarkısının yerine başka bir şarkı koyabilir misiniz? Sezen Aksu’nun ‘Sen Ağlama’ şarkısının yerini başka bir şarkı doldurabilir mi? Erkin Koray’ın ‘Fesupanallah’ şarkısının yerine başka bir şarkıyı koyabilir misiniz? Her içinde bulunduğumuz dönem, aslında henüz tam kavranamamış bir klasik taşır. Romantizm kaybolduğunda, klasikler anlaşılmaya başlar. Şu an biz romantik dönem öncesindeyiz. Henüz romantik değiliz, bu romantizmi kaybettiğimizde bugünün klasiklerinin neler olduğunu göreceğiz. Kısacası; sanatçı düşünmez, üretir. Düşünme işi, sonrakilere bırakılır… Eskiden mi daha çok kazanıyordunuz. Şimdi mi?1985 yılından beri içinde bulunduğum her şartta şükredeceğim ve her zaman “Allah’a hamdolsun” diyeceğim bir şekilde rızkımı kazandım. Bu yolculuk boyunca hep minnetle doluydum. Yıllar sonra ne güzel bir araya gelmiştiniz ama ne yazık ki tekrar dağıldınız. Hatta umduğumuzdan bile daha etken . Ne oldu “İzel – Çelik – Ercan” üçlüsüne? Neydi olmayan, yolunda gitmeyen?Benim açımdan yolunda gitmeyen hiçbir şey yoktu. Bu, gerçekten harika bir Polat Yağcı projesiydi ve her şey çok ama çok güzeldi.İzel-Çelik-Ercan benim için, yıllar önce üçümüzün ortak aldığı bir tarla gibiydi. Biz bütün üretimlerimizi ve birikimlerimizi o tarla sayesinde yaptık. Yani, bizim birbirimizden ayrılamaz bir ortaklığımız var. Hiçbirimiz İzel-Çelik-Ercan’ın sahibi ya da patronu değiliz. En azından benim düşüncem bu yönde. Polat Yağcı bize geldi ve dedi ki: “Sizin tarla değer kazandı. Toplum sizi yeniden görmek istiyor.” Biz de kendimizi topluma verdik. Bu süreç için Polat Yağcı’ya teşekkür ederim. İzel’in açıklamaları vardı. Ercan yıllarca müzik şirketlerinde ve stüdyolarda patronluk yapmış biri. Bu halini sahnede de sürdürünce mutsuz oldum.” dedi. Doğru muydu?Burada bir sözü düzeltmem gerekiyor; İzel’in röportajındaki ifadelerden biri “Ercan bize patronluk yaptı.” şeklindeydi. Ancak, İzel bu röportajda sadece kendi adına konuşmalıydı. Çünkü Ercan bana hiçbir zaman patronluk yapmadı, İzel’e patronluk yaptığına da ben şahsen şahit olmadım. Ercan, prodüksiyon aklı yüksek birisidir. Şu anda yayında olan “Çok Akustik” programı, şahane bir yapım. Bu anlamda zamanında çeşitli önerileri olmuş olabilir; ancak bu teklifler, daha iyi bir şeyler yapma amacıyla verilmiş tekliflerden ibaretti. Kabul edersiniz ya da etmezsiniz, mesele bundan ibaret. İzel’e kızgın ya da kırgınız var mı?İzel, benim gözümde şahane bir kariyeri, eşsiz bir sesi ve unutulmaz şarkıları olan, çok iyi kalpli bir insandır. Bir karar aldı ve biz de bu karara uyduk. Ne Ercan’ın ne de İzel’in benim gönlümdeki yeri asla değişmedi. Ancak şunu da belirtmeliyim ki, ben grupla değil, tek başıma yürümeye 1992 yılının hemen sonrasında karar verdim. Ve o dönemde yazdığım “Sen Yoluna Ben Yoluma” şarkısı, tam da bu kararın bir yansımasıdır.Peki kızdın mı yıllar sonra grubun tekrar dağıtılmasına?YOOO. Kurup kurup dağılalım ama bizi sevenleri de üzmemek lazım…Günümüzde biraz ara verince unutulabiliyor şarkıcılar. Ama siz bu kadar zaman sonra bile yine hatırlanıyorsun. Ve halen çok popülersin bu neyle ilgili? Bir müzik emekçisi, şarkılarını sunduğu halkın kültür kodlarını çok iyi bilmelidir. Halkın dilini konuşabilmek, onların duygularına hitap edebilmek önemlidir. Sanırım “Hayır mı Şer mi?”, “Cici Kız” ve “Ateşteyim” gibi şarkılar, bu nedenle halk tarafından çok kolay benimsendi. Bana seninle ilgili hiç bilmediğimiz bir şey itiraf et deseydim bunun yanıtı ne olurdu?Saçlarımı kesmek istiyorum, çok sıkıyor beni.Yeni eser, yeni projeler ne zaman?Harbiye konseri. Ekim 2025. Kendini bende bulan herkesi o gün bekliyorum, umudumu hiç kaybetmeyeceğim; bizi sevenler de umutlarını hiç kaybetmesinler!