İlkbaharda görünüp titrek ışıklar saçarak göğe yükselir. Ardından buzların üzerine düşerek onları eritir. Oradan da yere girer. Bundan sonra ısınmış topraktan buhar yükselir. Cemre baharın gelişini simgeler. Anadolu Türkçesindeki Arapçadan gelme Cemre sözcüğünün aslında bu adın benzetme yoluyla değişmiş hali olduğu söylenebilir. Zemre’nin de Kumuk Türkçesinde nem, buhar gibi anlamları bulunur. Temizlenmeyi ve tekrardan doğuşu simgeleyen ateş, aşk kavramının yakıcılığıyla da yakından alakalıdır.
Türkiye ve Azerbaycan Türklerinin yaratılışla ilgili eski inançlarından kaynaklanan ve Nevruz Bayramından önce, yılın son Çarşamba gününde yapılan "boz ayın 4 çarşambası", uygulamasını belirten, "Cemle" sözcüğü de, "Cemre" ile aynı kelimedir.
Buradaki "Cemle" de köken olarak "İmir, İmere, Emire" sözcükleriyle ilintilidir.