Giriş
Kazım Koyuncu 48 yaşında: İyi ki doğdun Şair Ceketli Çocuk
Karadeniz müziğini rock müzikle birleştirip kendi tarzını oluşturan; sevenlerinin, "Biz de öldük ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya" sözleriyle hatırladığı Kazım Koyuncu yaşasaydı eğer bugün tam 48 yaşında olacaktı
Son konserini 4 Şubat 2005'te Taksim'deki Yeni Melek Gösteri Merkezi’nde veren; 25 Haziran 2005'te, 33 yaşındayken akciğer kanseri nedeniyle hayatını kaybeden Karadeniz'in asi çocuğu Kazım Koyuncu 48. doğum gününde anılıyor.
İşte babasına kanser haberini "Çok fiyakalı bir hastalığa yakalandım" diyerek veren, Kazım Koyuncu’nun hayatı ve merak edilenleri...
Kazım Koyuncu, 7 Kasım 1971 tarihinde Artvin'in Hopa ilçesinde dünyaya geldi.
Altı çocuklu bir ailenin beşinci çocuğu olan Kazım 10 yaşındayken babası Cavit Koyuncu, 12 Eylül’ün ardından gözaltına alındı.
Babasının Erzurum’da hapis yattığı 6 aylık dönemde aile anne Hüsniye Koyuncu’nun çabalarıyla ayakta kalmayı başardı.
Müziğe ilk adımını babasının aldığı mandolinle attı
Çocukluğunda “Kemençeci Yaşar” olarak tanınan Yaşar Turna'nın türkülerini çok dinlediğini her zaman dile getiren Kazım Koyuncu müziğe ilk adımını babasının aldığı mandolinle attı.
Küçük yaşlarında müzikle uğraşmaya başlayan Koyuncu, 1989'da İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’ne girdi. Bir taraftan eğitimini sürdürürken bir taraftan da Çağdaş Sanat Atölyesi’nin etkinliklerinde yer aldı. Müzik ve eğitim hayatı arasında kalan Koyuncu, müziği tercih etti ve 1993'te okulu bıraktı.
Konserler vermeye başladı
Bu süreçte çeşitli mekanlarda sahne almaya başlayan Kazım Koyuncu, küçük çapta konserler vermeye başladı.
Çağdaş Oyuncular'ın sahneye koyduğu ''Faşizmin Korku ve Sefaleti'' adlı oyunun müziklerini yaptı.
1993 yılında Mehmedali Barış Beşli ile "ŞK'U" (Lazca: Biz) adıyla bir grup kurdu. Bir yıl sonra ise, İlhan Karahan ve Metin Kalaç'ın da aralarına katılmasının ardından grubun adı Zuğaşi Berepe (Lazca: Denizin Çocukları) olarak değiştirildi.
Karadeniz müzikleri ile Rock müziği sentezleyen grup 1995 yılında ilk albümleri olan Va Mişkunan'ı (Lazca: Bilmiyoruz) çıkardı.
Ali Elver ile birlikte “Grup Dinmeyen”i kurdu ve 1996’da Sisler Bulvarı isimli bir albüm çıkardı.
1998 yılında Zuğaşi Berepe ikinci albümü İgzas'ı (Lazca: Yürüyor) çıkardı. Aynı yıl Kazım Koyuncu ve Mehmedali Barış Beşli'yle yola çıkan gruba Cafer İşleyen, Gürsoy Tanç, Zülkifil Murat Dilek ve Uğurcan Sezen katıldı.
İgzas, Kazım Koyuncu'nun Zuğaşi Berepe ile çıkardığı son albüm oldu, çünkü grup kısa bir süre sonra dağıldı.
Kazım, Zuğaşi Berepe'den ayrıldıktan sonra zor dönemler geçirdi. Tuncay Akdoğan’ın “Serüvenciler” grubunun kuruluş aşamalarına katıldı. Bu çalışmalar sırasında kaydettiği ‘Darbedar’ adlı şarkı, Akdoğan’ın ölümünün ardından arkadaşları tarafından çıkarılan “Veda” adlı albümde yer aldı.
2001 yılında Viya!
2000'li yılların başında askere giden Kazım Koyuncu, ardından ilk solo albümü için çalışmalara başladı.
2001 yılında 'Viya!' adlı ilk solo albümünü çıkardı ancak albüm pek ses getirmedi.
2002 yılında Gökhan Birben ile birlikte Kanal D'de ekrana gelen dönemin sevilen dizisi Gülbeyaz'ın müziklerini yapmaya başladı. Aynı zamanda bazı sahnelerde roller aldı.
Dizi müzikleri yapmaya başladı
Daha sonra Kemal Sahir Gürel ile birlikte Sultan Makamı adlı televizyon dizisinin müziklerini hazırlamaya başladı.
Müzikler büyük ilgi görürken, Koyuncu da artık tüm Türkiye'de tanınmaya başlandı, konserlerine ilgi arttı.
Kazım Koyuncu’nun ikinci albümü Hayde 2004 yılında piyasaya çıktı. Türkçe türkülerin yanı sıra Lazca, Gürcüce, Hemşince, Megrelce şarkılarla Karadeniz'in tüm kültür ve renklerini yansıtmaya çalıştı.
Hayde, Kazım Koyuncu'yu Karadenizlilerle daha sıkı buluşturan bir albüm oldu. Müthiş bir tempoyla hem Türkiye'nin her bölgesinde hem de yurtdışında konserden konsere koştu.
Karadeniz müziğinin güçlü temsilcilerinden Fuat Saka, Volkan Konak ve Bayar Şahin ile birlikte düzenledikleri, Hey Gidi Karadeniz konserler dizisinin de öncülüğünü yaptı. Bu etkinliğin popülaritesi de Hayde albümü ile arttı.
Ukrayna yakınlarındaki Çernobil kasabasında bulunan nükleer santralin 4. reaktörü 26 Nisan 1986’da infilak etti. Radyasyon yüklü bulutlar fazla gecikmeden Avrupa ülkelerinin pek çoğunu olduğu gibi Karadeniz’i de etkiledi.
Çernobil faciasından sonra yetkililer, Karadeniz için bir tehlike olmadığı yönünde açıklamalar yaparken bölgede kanserden hayatı kaybedenlerin sayısı ciddi ölçüde arttı.
2004 yılında kanserle tanıştı
Kazım Koyuncu bu çevresel felakete karşı harekete geçen Karadenizlilerden bir tanesiydi. Ama amansız hastalık bir gün onun da kapısını çaldı.
Kazım Koyuncu hastalığı ile 2004 yılı aralık ayında tanıştı. Sanatçıya testis kanseri teşhisi konuldu, kısa bir süre sonra ise tüm dostları ve dinleyicileri kötü haberi aldı.
Kazım Koyuncu, hastalığına karşı direncini yitirmeden büyük bir mücadele verirken etrafındaki sevgi çemberiyle bu zor günlerin geçeceğine, olan inancını hiç kaybetmedi.
'Ha Kanser Ha Konser'
Kemoterapi tedavisi sırasında 4 Şubat 2005'te Taksim'de hayranlarına hastalığını unutturduğu muhteşem bir konser verdi.
Konserlerinde “Ha Kanser Ha Konser” diye esprili yapmaktan hiç vazgeçmedi.
Çok sevdiği saçlarının gördüğü ilaç tedavisi nedeniyle dökülmesini beklemeden kendisi kestirdi. Grubundaki bütün dostları da aynı şekilde saçlarını kestirerek yüreklerinin Kazım ile birlikte olduğunu gösterdi.
Kazım Koyuncu, 30 Nisan 2005 tarihinde Trabzon Gazeteciler Cemiyeti'nin ödülünü almak için Trabzon'a gittiğinde hastalığı ilerlemişti ama ağrılarına karşın ayaktaydı.
Karadeniz Teknik Üniversitesi'nde gençlerle buluştu ve çok sevdiği horonlar tepildi, hep bir ağızdan şarkılar söylendi. Kazım Koyuncu, zaman zaman oturmak zorunda kalsa da horona katılmaktan geri kalmadı.
25 Haziran 2005 günü tedavi gördüğü hastanede 33 yaşında kansere yenik düşen Koyuncu, 26 Haziran günü Harbiye Cemil Topuzlu Açıkhava Tiyatrosu’nda yaklaşık 5 bin kişinin katıldığı törenle gözyaşları içinde memleketi Hopa’ya uğurlandı.
Binlerce kişi Kazım Koyuncu’yu taşıyan aracın arkasından Taksim’e kadar yürüdü, sloganlar hiç kesilmedi. Aynı akşam santaçıyı Trabzon Havaalanı’ndan alan Karadenizliler, doğduğu Hopa’ya doğru arkasından büyük bir konvoy oluşturdu.
