Geçen sene bugün hayatımın en kötü günlerinden biriydi, yaşadığım fiziksel acının yanında kalbimde belki de hiç kapanmayacak bir yara açıldı o akşam. Hala tam atlabilmiş değilim yaşadığım kayıbı, bazen hamile birini gördüğümde, bazen birbirlerine sıkıca sarılan abi kardeş gördüğümde, bazen hastanede yeni anne olmuş birine rastladığımda içim hala çok acıyor... Ama eskisi gibi de hayatı ciddiye almıyorum artık, hayat kıymetini fark bile etmediğimiz her nefes aslında.. Yaşın değil, yaşadıkların öğretiyor sana bu hayatı, yorula yorula yürüyüp, kırıla kırıla büyüyoruz hepimiz... Yazmakta iyi geliyor insana, haline şükretmek, elindekinin kıymetini bilmek, senden daha da zor hikayeleri olanlara empati yapabilmek, satırlar ilaç gibi hep... Biraz vicdan,biraz bahar,biraz yağmur,biraz hayal, birkaç kitap,çokça umut hepimize iyi gelir.Seni hiç göremesemde, sana hiç kavuşamasamda, hayalin hep gözümün önünde Benim melek oğlum, yukarlarda bir yerlerde bir gün buluşmak üzere...