Orhan Veli Şiirleri: Orhan Veli'nin en bilinen, en romantik şiirleri

Orhan Veli şiirlerinde kendisinden önceki edebiyatçıların kullandığı geleneği terk etti. Teşbih, mecaz ve mübalağayı gereksiz görerek, kullandığı sözcükler ve kişilerle kendine yeni bir alan oluşturdu. Önceleri çok yadırgansa ve eleştirilse de Garip akımı Türk şiirinde bir mihenk taşı oldu. İşte Garip akımının kurucusu ve günümüzde birçok şarkının da söz yazarı Orhan Veli'nin en bilinen, en romantik şiirleri…ORHAN VELİ'NİN EN BİLİNEN, EN ROMANTİK ŞİİRLERİ İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalıÖnce hafiften bir rüzgar esiyor;Yavaş yavaş sallanıyorYapraklar ağaçlarda;Uzaklarda, çok uzaklarda,Sucuların hiç durmayan çıngıraklarıİstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;Kuşlar geçiyor, derken;Yükseklerden, sürü sürü, çığlık çığlık.Ağlar çekiliyor dalyanlarda;Bir kadının suya değiyor ayakları;İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;Serin serin KapalıçarşıCıvıl cıvıl MahmutpaşaGüvercin dolu avlularÇekiç sesleri geliyor doklardanGüzelim bahar rüzgarında ter kokuları;İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;Başımda eski alemlerin sarhoşluğuLoş kayıkhaneleriyle bir yalı;Dinmiş lodosların uğultusu içindeİstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;Bir yosma geçiyor kaldırımdan;Küfürler, şarkılar, türküler, laf atmalar.Bir şey düşüyor elinden yere;Bir gül olmalı;İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı.İstanbul’u dinliyorum, gözlerim kapalı;Bir kuş çırpınıyor eteklerinde;Alnın sıcak mı, değil mi, biliyorum;Dudakların ıslak mı, değil mi, biliyorum;Beyaz bir ay doğuyor fıstıkların arkasındanKalbinin vuruşundan anlıyorum;İstanbul’u dinliyorum. DELİKLİ ŞİİRCep delik cepken delikYen delik kaftan delikDon delik mintan delikKevgir misin be kardeşlik?Eskiler AlıyorumEskiler alıyorumAlıp yıldız yapıyorumMusiki ruhun gıdasıdırMusikiye bayılıyorumŞiir yazıyorumŞiir yazıp eskiler alıyorumEskiler verip musikiler alıyorumBir de rakı şişesinde balık olsam Bedava yaşıyoruz, bedava;Hava bedava, bulut bedava;Dere tepe bedava;Yağmur çamur bedava;Otomobillerin dışı,Sinemaların kapısı,Camekanlar bedava;Peynir ekmek değil amaAcı su bedava;Kelle fiyatına hürriyet,Esirlik bedava;Bedava yaşıyoruz, bedava. İSTANBUL TÜRKÜSÜİstanbul’da Boğaziçi’ndeBir fakir Orhan Veliyim,Eli’nin oğluyum,Tarifsiz kederler içinde.Rumeli Hisarı’na oturmuşum;Oturmuşta bir türkü tutturmuşum:‘İstanbul’un mermer taşları;Başıma da konuyor aman martı kuşları;Gözlerimden boşanır hicran yaşları;EdalımSenin yüzünden bu halim.İstanbul’un orta yeri sinema;Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;El konuşur, sevişirmiş; bana ne?SevdalımBoynuna vebalim!’İstanbul’da Boğaziçi’ndeBir fakir Orhan Veli;Eli’nin oğlu;Tarifsiz kederler içindeyim. Her şey birdenbire oldu.Birdenbire vurdu gün ışığı yere;Gökyüzü birdenbire oldu;Mavi birdenbire.Her şey birdenbire oldu;Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.Yemiş birdenbire oldu.Birdenbire,Birdenbire;Her şey birdenbire oldu.Kız birdenbire, oğlan birdenbire;Yollar, kırlar, kediler, insanlar…Aşk birdenbire oldu,Sevinç birdenbire. ANLATAMIYORUMAğlasam sesimi duyar mısınız,Mısralarımda;Dokunabilir misiniz,Göz yaşlarıma, ellerinizle?Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,Kelimelerinse kifayetsiz olduğunuBu derde düşmeden önce.Bir yer var, biliyorum;Her şeyi söylemek mümkün;Epeyce yaklaşmışım, duyuyorum;Anlatamıyorum Sanma ki derdim güneşten ötürüNe çıkar bahar geldiyse?Bademler çiçek açtıysa?Ucunda ölüm yok ya.Hoş, olsa da korkacak mıyım zatenGüneşle gelecek ölümden?Ben ki her nisan bir yaş daha genç,Her bahar biraz daha aşığım;Korkar mıyım?Ah, dostum, derdim başka…OdamdaBen miyim bu şeylerin sahibi?Kafamda bir çocuk var, meraksız.İç âlemim oyuncaktan farksız;Odam, içime bir ayna gibi.Bir ışık oyunu var tavandaGölgeler seslerle birleşiyorVe bir karga beynimi deşiyorAzaplar kemirdiğim bu anda.Kardeşini öldürüyor Kaabil,İçimde bir yalnızlık duygusu,Ölüm kadar uzun yaz uykusu,Sıkıntı ile geçilen sahil.Bağlanıyor bir iple, bir sürüDüşünce köyleri birbirine,Çöküyor her şeyin üzerineHülyam boyunca kurduğum köprü.Ve doluyor sessiz, ordularım,Durmadan dinlenmeden odama.Urbam içinde yatan adamaHayretle bakıyor dört duvarım.Kardeşini öldürüyor Kaabil,İçimde bir yalnızlık duygusu,Ölüm kadar uzun yaz uykusu,Sıkıntı ile geçilen sahil.Ve delirmenin tatlı vehminiSessizlik odama dolduruyor.Kargam hâlâ başımda duruyorBulmak’çün beynin cehennemini.Düsüp yatağın dalgalarınaGünlerce sürüyor bu yolculuk.Durmadan akıtıyor bir olukKorkuyu sükütun mezarına.Kardeşini öldürüyor Kaabil,İçimde bir yalnızlık duygusu,Ölüm kadar uzun yaz uykusu,Sıkıntı ile geçilen sahil.Dünyaya tek gelen insan gibiAtılıyorum bir Hint dağına.Giriyor kafamın darlığınaKimsesiz dünyaların sahibiGidip gidip gelmede ayni hisİskeleye ulaşmıyor çımaDikiliyor ansızın karşımaBoynum kalınlığındaki ceviz.Kardeşini öldürüyor Kaabil,İçimde bir yalnızlık duygusu,Ölüm kadar uzun yaz uykusu,Sıkıntı ile geçilen sahil. AÇSAM RÜZGARANe hoş, ey güzel Tanrım, ne hoşMavilerde sefer etmek!Bir sahilden çözülüp gitmekDüşünceler gibi başıboş.Açsam rüzgara yelkenimi;Dolaşsam ben de deniz denizVe bir sabah vakti, kimsesizBir limanda bulsam kendimi.Bir limanda, büyük ve beyaz…Mercan adalarda bir liman..Beyaz bulutların ardındanGelse altın ışıklı bir yaz.Doldursa içimi oradaBaygın kokusu iğdelerin.Bilmese tadını kederinBu her alemden uzak ada.Konsa rüya dolu köşkümünÇiçekli dalına serçeler.Renklerle çözülse geceler,Nar bahçelerinde geçse gün.Her gün aheste mavnalarınGörsem açıktan geçişiniVe her akşam dizilişiniUfukta mermer adaların.Ne hoş. ey Tanrım, ne hoş,İller, göller, kıtalar aşmak.Ne hoş deniz deniz dolaşmakDüşünceler gibi başıboş.Versem kendimi bütün bütünBir yelkenli olup engine;Kansam bir an güzelliğineKuşlar gibi serseri ömrün. Gün olur, alır başımı giderim,Denizden yeni çıkmış ağların kokusunda.Şu ada senin, bu ada benim,Yelkovan kuşlarının peşi sıra. Dünyalar vardır, düşünemezsiniz;Çiçekler gürültüyle açar;Gürültüyle çıkar duman topraktan. Hele martılar, hele martılar,Her bir tüylerinde ayrı telaş!... Gün olur, başıma kadar mavi;Gün olur başıma kadar güneş;Gün olur, deli gibi... DEDİKODUKim söylemiş beniSüheylâ'ya vurulmuşum diye?Kim görmüş, ama kim,Eleni'yi öptüğümüYüksekkaldırım'da, güpegündüz?Melâhat'i almışım da sonraAlemdar'a gitmişim, öyle mi?Onu sonra anlatırım fakatKimin bacağını sıkmışım tramvayda?Güya bir de Galata'ya dadanmışız;Kafaları çekip çekipOrada alıyormuşuz soluğu;Geç bunları, anam babam, geç;Geç bunları bir kalem;Bilirim ben yaptığımı. Ya o, Muallâ'yı sandala atıp,Ruhumda hicranın'ı söyletme hikâyesi? BEN ORHAN VELİBen Orhan Veli'Yazık oldu Süleyman Efendiye'Mısra-i meşhurunun mübdii..Duydum ki merak ediyormuşsunuz,Hususi hayatımı,Anlatayım:Evvela adamım, yaniSirk hayvanı falan değilim.Burnum var, kulağım var,Pek biçimli olmamakla beraber.Bir evde otururum,Bir işte çalışırım.Ne başımda bulut gezdiririm,Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.Ne İngiliz kralı kadarMütevaziyim,Ne de Celâl Bayar'ınSabık ahır usağı gibi aristokrat.Ispanağı çok severimPuf böreğine heleBiterimMalda mülkte gözüm yoktur.Vallahi yoktur.Oktay Rıfat'la Melih Cevdet'tirEn yakın arkadaşlarım.Bir de sevgilim vardır pek muteber;İsmini söyleyememEdebiyat tarihçisi bulsun.Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,Meşgul olmadığım ehemmiyetsizSadece üdeba arasındadır.Ne bileyim,Belki daha bin bir huyum vardır.Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya?Onlar da bunlara benzer.