Umut Akyürek: Kızımız arkadaş kurbanı ama o çocuklar da birer kurban

Bir anne ve babanın başına gelebilecek en zor durumlardan biriyle karşı karşıyasınız. Her şey nasıl başladı?Umut Akyürek: Anlayamadık ilk başta hatta konduramadık bile. Bizim çocuğumuz 13 yaşındaydı ama 10 yaşında başlayanlar var buna.Oktay Ertuğrul: Bir de ilkokul okul önlerinde bile ekmek simit gibi satılıyor bu illet. Peki, neden böyle oldu? Sahne yoğunluğu, turneler derken acaba bir ihmaliniz mi oldu?U.A.: Bütün hayatımızın merkezinde evladımız vardı. Hiçbir zaman işimize öncelik vermedik. Ve sanatımızı hep kenarda bıraktık. Asla ‘ihmal’ şeklindeki yorumları kabul etmiyorum. Kızımızın bu illeti bırakması için mücadele etmekle geçti yıllarımız.13 yaşındaki bir çocuk nasıl olur da yasaklı maddelere alışır?U.A.: Zaten Melek Bal, çok hiperaktif bir çocuktu, bebekliğinden itibaren zorladı bizi. İlkokula başlamasıyla beraber uyum sorunları da başladı. Sonra ergenlik… Başta asla konduramadık. Ama çok agresif, aşırı hırçındı. Okuldan ve bizden kopmaya başlamıştı. ‘Ne oluyor’ demeye başladık. Neyse ki çok başında fark ettik. Gerekli müdahaleyi de yaptık.O.E.: Tamamıyla arkadaş kurbanı. Ama onu buna alıştıran çocuklara kızamıyorum çünkü onlar da birileri tarafından alıştırıldı, tuzağa düşürüldü. Özel okulda mı okuyordu?U.A.: Hayır biz özellikle devlet okuluna verdik. Zoru görsün, paylaşmayı öğrensin ve şımarmasın istedik. Çok da memnunduk okulumuzdan.Nasıl anladınız?U.A.: Bir arkadaşının annesi uyardı. Ve daha çok başındaydı. Hakikaten de baktığımızda o belirtiler uyuşuyordu. Biz hemen özel bir hastaneden randevu aldık. Zaten Melek Bal ile bunu konuşmanın imkanı yoktu. Çünkü bu durumdaki bütün çocuklar, gençler inkar sürecine giriyor. Hiçbir bağımlı ‘Evet kullanıyorum’ demiyor ailesine. Bu tarz olaylar yaşandığında genelde ebeveynler birbirini suçlar. Kimse sorumluğu almaz üzerine?U.A.: Birbirimizi değil ama kendimizi çok suçladık. 13’ünde ilk hastaneye yattıktan sonra çok büyük bir yalnızlık ve derin bir acı hissettik.O.E.: Umut hanımın böyle duygusal bir tepki vermesini ben engellemeye çalıştım. Hatta koyduğu videoyu kaldırtmaya çalıştım, ‘kaldırdım’ dedi ama kaldırmamış. 7 yıl insanın bununla yaşaması ve mücadele etmesi kolay değil. Umut’u buraya getiren sistemdeki tıkanıklıktı. Bu çocuklar suç makinesine dönüşüyor. Çocuklarımıza yapılan bu zehir; anarşist, terörist bir saldırı. Serbest mi yoksa baskıcı bir aile miydiniz?O.E.: Nasıl davranılması gerekiyorsa öyle davrandık. Sevgi, saygı, ilgi… Ama bu sizinle ilgili değil, çocukları resmen avlıyorlar.Peki siz Melek’in durumunu anlar anlamaz ne yaptınız?U.A.: Hemen hastaneye yatırdık, bir ay yattı. Ama hiçbir faydası olmadı. Keşke çare olsaydı. Biz bunu tam dört kez yaşadık. Her defasında umutlandık ve hayal kırıklığına uğradık.O.E.: Çok acı tecrübeler edindik. Zaten yatışlar çare olmadığı gibi çocuk sizden daha da kopuyor ve saldırgan hale geliyor. Sizi suçluyorlar. Peki kızınız hiç mi istekli değildi kurtulmak için?U.A.: Şu anda istiyor. Geldiğimiz süreçte, ilk kez bundan kurtulmak istiyor. O yattığı hastanelerin hiçbirinden fayda göremedik.Bu maddeleri temin edemesin diye para kısıtlamasına gittiniz mi?U.A.: Gitsen ne olacak ki! Bedavaya veriyorlar resmen. 50 TL’ye bile bulman mümkün. Zaten ilk başta ikram ederek başlatıyorlar çocukları. Bizim çocuğumuzun başlaması da öyle. Çocuk zaten farkında olmadan buna maruz kalıyor ve bağımlı hale geliyor.O.E.: Biz, çok zor şey yaşadığımızı düşünürken başka ailelerin bizden daha fazla yaşadıklarına tanıklık ettik. Biz dört kez yaşadık, çocuğumuzun kaldığı yerdeki aileler arasında 10 kez yatırıp yine de çözüm alamayanlar var. Tedavisi pahalı mı bu bağımlılığın?U.A.: Çok masraflı. Özel hastaneye yatırdığımızda bir ayda araba parası gitti. Kredi çeken, evini arabasını satanlar var çocuklarını kazanmak için.Size defalarca saldırmış, aynı evde korkuyor musunuz zaman zaman?U.E.: Melek Bal, sonuçta kız çocuğu ve merhametli bir çocuk ama zaman zaman çok arbedeler yaşadık. Anlık tepkileri oluyordu, sonra da çok pişman oluyor ve özür diliyordu. O.E.: Biz bu kandırılmış, tuzağa düşürülmüş çocukları toplum olarak aşağılıyoruz, ailelerini aşağılıyoruz ve toplumun dışına itiyoruz ama biz devletimizin sahaya inmesini ve bizlere sahip çıkmasını istiyoruz. Dağda askere, polise silahla saldıran kadroların başka elleri de çocuklarımıza bu madde ile saldırıyor.U.A.: Toplumda “ben çocuğuma sahip çıktım sen de çıksaydın” diyecek kadar art niyetli insanlar var. Melek size düşkün bir çocuk muydu?U.A.: Hem de çok. Ama o maddenin etkisiyle gençler kopuyor anne ve babadan. Benim o videodaki isyanım çaresizliktendi. Çocuğunuzu kurtarmaya çalışıyorsunuz ama çaresizsiniz. Biz çocuğumuza değil aslında, sistemdeki tıkanıklığa isyan ettik.Okul hayatı süreçte devam etti mi?U.A.: Hayır sekteye uğradı. Lise yarım kaldı. Okulu bıraktı ama bu da işe yaramadı, maddeyi bırakamadıktan sonra.Sizin, çocuğunuza yaklaşımınız nasıldı süreçte?U.A.: Kızmak, bağırmak doğru değil. Daha uysal, sakin ve onu anladığımızı belirterek davranıyorduk. Zaten çocuk bunu kullanırken size duvar örüyor, siz de sert çıkarsanız komple kaybediyorsunuz.O.E.: O çocuklarla karşılıklı kavga yapılmaz çünkü o çocuk o an sizin çocuğunuz değil. Zombi filmlerinde vampir çocuğunuzu ısırır ve o çocuk ısırıldıktan sonra sizin çocuğunuz değildir. O kapıyı kapatmak zorundasınızdır. O zehir onları o hale getiriyor. Melek şu an nerede ve nasıl bir tedavi görüyor?U.A.: Liman Ayık Yaşam Derneği’nde. Çok da mutlu. Sürekli konuşuyoruz telefonda. İyileşmek istiyor. ‘Hakkınızı helal edin’ diyor sürekli. Üç ay orada kalacak.Tedaviye nasıl ikna oldu ve o videoyu koymanıza kızdı mı?U.A.: Kendisi istedi. İlk kez bu kadar kararlıydı ve “çok üzdüm sizi” dedi. Sürekli teşekkür ediyor. Videoya da hiç kızmadı. O kendine kızıyor. Ben de videoyu paylaştığım için hiç pişman değilim. Melek iyileştikten sonra ‘Melek Sensin’ diye bir rehabilite merkezi açmak ve orada hoca olmak istiyor.