İzin yerine izin süresinin ücretinin ödenmesi yasağının tek istisnasını, işçinin işten çıkartılması durumunda, kullanılmayan izin süresinin ücretinin ödenmesi oluşturuyor. İşçinin işten çıkartıldığı (veya işçinin kendi işten ayrıldığı) durumda, çalışma süresi boyunca kullanmadığı yıllık izin sürelerinin ücretinin işçiye ödenmesi gerekiyor. İzin ücreti en son alınan brüt ücret üzerinden hesaplanıyor.
Kullanılmayan yıllık izin ücretinin ödenmesinde, aynen ücrette olduğu gibi yüzde 14 oranında Sosyal Sigortalar Primi (yüzde 9 uzun vadeli sigorta kollarına ve yüzde 5 Genel Sağlık Sigortası’na), yüzde 1 oranında İşsizlik Sigortası Primi, Gelir Vergisi (vergi dilimine göre yüzde 15-40 arası) ve binde 7.59 oranında Damga Vergisi’nin kesilmesi gerekiyor.
‘10 GÜN KURALI’NA DİKKAT!
Bir yıl çalışma süresinin dolmasıyla hak edilen yıllık ücretli izin, gelecek çalışma yılı içinde kullanılır. Yıllık izin, işyerinde görülen işin aksamaması için işverenin de uygun görmesi halinde işçinin istediği zaman kullanılabiliyor. Yıllık iznin bölünmeden bir defada kullanılması esastır. Özellikle işveren izni bölerek kullandıramaz. Ancak işveren ile işçinin anlaşması halinde; bir bölümü 10 günden az olmamak üzere yıllık iznin bölünerek kullanılması da mümkün. Örneğin; 14 gün izin hakkı olan biri izninin 10 gününü kullandıktan sonra, kalan 4 gün izni, lazım oldukça birer veya ikişer güne bölerek kullanabilir. Yıllık ücretli izin kullanılmaya başlamadan önce, işverence izin süresinin ücretinin işçiye peşin ödenmesi zorunludur.