'CANIMIZI KURTARDIK, SEVİNEMEDİM'
'Nasılsın' diyorlar, 'kötüyüm' diyemiyorum, utanıyorum. 'İyiyim' diyemiyorum, utanıyorum. 'Yaşıyorum' diyorum, yaşıyoruz ona bile hâlâ inanamıyorum. Biz ne yaşadık nasıl sağ kaldık, kabus gibi bile değil. Bu tanımlanacak gibi değil. Canımızı kurtarıp çıktık, sevinemedim ya ona bile utandım! Arkadaşlarımız dostlarımız enkaz altında kaldılar, bir gün önce sevdiğim bebek enkazdan çıktı. Deprem anını bile zamanla silecek kafamız belki ama o bekleyişi, o saatleri kafamızdan nasıl sileceğiz biz? 'Çocuklarımın psikolojisini nasıl düzelteceğim?' diye düşünüp, bunu düşündüğüme yine utanıyorum.