Ayaklarıyla hayata tutundu

Ayşe Işık (37) ve ailesi Adıyaman'da yaşıyordu. 1991'de tatil dönüşü çok özlediği babasını görmek için tarlaya giden Ayşe, çalışır halde unutulan biçerdövere buğday atmak isterken birden kollarını kaptırdı. Ölümden dönen küçük kız ne yazık ki artık hayatına kolları olmadan devam etmek zorundaydı. 7 yaşındayken eve gelen annesi Ayşe'yi ağlar vaziyette buldu. Ayşe, evde kimse olmadığından yemek yiyememiş ve aç kalmıştı. Annesi kızına ayaklarını kullanmayı öğretmeye başladı.

Ayşe Işık resim yaparken bebeğini de ihmal etmiyor. Bu fotoğraf Ayşe'nin azmini çok net bir şekilde ortaya koyuyor.

30'ÜN ÜZERİNDE SERGİ

Ayşe Işık o dönemle ilgili şöyle dedi: "Annem yemeği önüme koyup gidiyordu. Yemek yerken zorlanıyordum. 'Beni sevmiyor musun? Neden sen yedirmiyorsun?' diye soruyordum anneme. Ama o sayede 9 yaşına geldiğimde ayağımla her şeyi yapabiliyordum." Ayşe lisedeyken aile İstanbul'a taşındı. Resme meraklı olan Ayşe'yi annesi kurslara gönderdi. Ayağıyla resim yapmayı öğrendi. 19 yaşına geldiğinde bu konuda artık ustalaşmıştı. Yüzlerce esere, 30'un üzerinde sergiye imza attı.

Ayşe Işık en büyük desteği eşi Dursun Işık'tan alıyor.

ÖRNEK OLMAK İSTİYOR

Ayaklarını daha iyi kullanabilmek için taekwando da yaptı. Bu spor dalında dünyada ve Türkiye'de şampiyonluklara ulaştı. 3 yıl önce Dursun Işık ile evlendi, 1 yıl önce de kızı Melek'i dünyaya getirdi. Ayşe Işık, iyi bir ressam, sporcu ve anne. Üstelik bir de "Ayaklarımla Tutundum Hayata" isimli kitap yazdı. Genç kadın, "Evet kollarım yok ama ben hayata dört elle sarılıyorum. Üretkenliğimle de engelli tüm bireylere örnek olmak istiyorum" dedi.