Makber isimli şiirle hafızalarda yer eden Abdülhak Hamid Tarhan, Türk şiirinin kendine özgü bir kimlik kazanması gerektiğini her fırsatta dile getirdi. Özellikle tiyatro alanında Tanzimat kuşağının en üretken kalemi olarak tarihe geçen ünlü isim, şiirlerinde ise batı şiir biçimlerini kullanmayı tercih etti. Peki, Abdülhak Hamid Tarhan kimdir? İşte Abdülhak Hamid Tarhan’ın hayatı ve eserleri

ABDÜLHAK HAMİD TARHAN KİMDİR?

Abdülhak Hamid Tarhan, 2 Ocak 1852 tarihinde İstanbul’da dünyaya geldi. Aristokrat bir ailenin çocuğu olan ünlü edebiyatçı, öğrenimini İstanbul’da aldı ve pek çok özel ders ile kendini yetiştirdi.

1861 yılında ağabeyi Nasuhî Bey'le Paris'e giden Abdülhak Hamid Tarhan Orada bir yıl kadar bir kolejde eğitimine devam etti, bir süre de İstanbul'da Amerikan Koleji'nde okuduktan sonra memurluk hayatına atıldı.

Tahran Büyükelçiliği'ne atanan babasıyla birlikte İran'a giden Tarhan, 1866 yılında babasının ölümü nedeniyle İstanbul'a döndü 1876 yılında ise Paris Elçiliği'ne kâtip olarak atandı.

İki buçuk yıl burada görev yapan Abdülhak Hamid Tarhan ardından Londra Elçiliği Müsteşarlığı'nda Brüksel Elçiliği ve Meclis-i Âyân üyeliği yaptı. Cumhuriyet döneminde milletvekili oldu ve bu görevde iken 13 Nisan 1937 tarihinde hayata veda etti.

Abdülhak Hamit Tarhan, Tanzimat dönemi Türk edebiyatında belirginleşen "eski -yeni" sancısı bağlamında divan şiirini gerek biçim gerekse içerik açısından "kesin bir dille" reddeden ilk önemli sanatçı olarak tarihe geçti.

Türk şiirinin kendine özgü bir kimlik kazanması gerektiğini her fırsatta dile getiren Abdülhak Hamid Tarhan bunun en somut örneklerini de kendi eserlerinde vermeye çalıştı. Özellikle kafiye ve vezin konusunda divan şiirinin getirdiği tüm sınırları reddederek serbest bir tavır sergiledi.

Örneğin; beyit hakimiyeti onun şiirinde tamamen kırıldı ve anlam takip eden alt dizelere kadar yayıldı. Batı şiir biçimlerini kullanan Tarhan, sanatı gölgeleyen ve sınırlayan tüm kuralları, gelenek ilkelerini reddetti.

Abdülhak Hamit Tarhan, özellikle tiyatro alanında Tanzimat kuşağının en üretken kalemi olarak Türk edebiyatı tarihine adını yazdırdı.

ABDÜLHAK HAMİD TARHAN’IN ESERLERİ

Şiir Kitapları

1. Sahra (1879)

2. Makber (1885)

3. Ölü (1885)

4. Hacle (1885)

5. Belde (1885)

6. Bunlar Odur (1885)

7. Bâlâdan Bir Ses (1912)

8. Garâm (1923)

9. İlhâm (1913)

10. Vâlidem (1913)

11. İlhâm-ı Vatan (1916)

12. Yabancı Dostlar (1924)

Tiyatroları

1. Macerâ-yı Aşk (mensur piyes, (1873)

2. Sabr u Sebat (mensur piyes, (1875)

3. İçli Kız (mensur piyes, (1875)

4. Duhter-i Hindu (mensur piyes, (1876)

5. Nazife (manzum piyes, (1876)

6. Nesteren (manzum piyesi, (1878)

7. Târik yahut Endülüs Fethi (manzum piyes, (1879)

8. Tezer (manzum piyes, (1880)

9. Eşber (manzum piyes, (1880)

10. Kahbe yahut Bir Sefılenin Hasbihâli (manzum piyes, (1887)

11. Liberte (manzum piyes, tefrika (1913)

12. Turhan (manzum piyes, (1916)

13. İbn-i Musâ yahut Zâtü'l-Cemâl (manzum piyes, (1917)

14. Abdullahu s-Sâgir (manzum piyes, (1917)

15. Sardanapal (manzum piyes, (1917)

16. Yâdigâr-ı Harp (manzum-mensur piyes, (1917)

17. Cunûn-ı Aşk yahut Mihrâce (manzum piyes, (1917)

18. Tayflar Geçidi (manzum piyes (1917)

19. Zeyneb (manzum piyes, (1918)

20. Finten (manzum piyes, (1918)

21. Ruhlar (manzum piyes, (1922)

22. Arzîler (manzum piyes, (1925)

23. Hâkan (manzum piyes, (1935)

24. Kanûnî'nin Vicdan Azabı (manzum piyes, yayınlanmamıştır)

25. Mektuplar (İ. Enginün tarafından yayınlanmıştır)