Geçtiğimiz ay ‘Broadway in İstanbul’u seyircisiyle buluşturdunuz. Bir önceki röportajımızda “Her günüm müzikal gibi” demiştiniz. Resmen dilediniz ve kabul oldu sanki?

Ben zaten dileklerle yaşıyorum. Çok inanıp çok içten, çok tertemiz istediğimi düşünüyorum… Hakkımda hayırlısıysa da gerçekleşiyor. Sisteme güveniyorum yani.

Enerji, başımıza gelenleri çağırmak gibi ifadeler hakkında ne düşünüyorsunuz?

Benim hayatımda çok yeri olan bir konu, hatta çok şükür ki ben gerçek temelleriyle bu matematiği anlamaya başlayanlardan biriyim. Eşime düğün hediyesi olarak yaptığım şarkının adını ‘Neler Mümkün’ koydum ama bu başlı başına bir röportaj konusu. (Gülüyor)

“Müzikle ilgili yakında sürprizlerim olacak” demiştiniz. Sürpriz ne zaman geliyor?

An itibarıyla o projeye çalışıyoruz. Benim sosyal medyamda yer alacak bir proje bu. İnteraktif olarak tasarlandı. Önümüzdeki ay ben Amerika’dayken yayınlanmaya başlayacak. Bu projenin yanında yazdığım ve bestelediğim 10’a yakın şarkım var ama hepsinin tam tarihi yine de sürpriz olsun.

AİLEM VE ÇAĞRI’M HER SABAH ŞÜKRETME SEBEBİM

Aidiyet, aile ifadelerinin sizdeki karşılığı ne?

Tüm hayatım. Yaşamımda en çok beslendiğim yer. Beni en geliştiren, bana en çok destek olan şey. Her sabah hayatıma şükretme sebebim. Şu an hayatta ufacık bir başarım varsa, bu kavramlar sayesindedir. Ailem de bu anlamda çok besler beni, Çağrı’m, (Çağrı Çıtanak) kurduğumuz ailemiz ve hızlıca soyadıma eklediğim (Gülüyor) Çıtanak ailesi de böyle, sevgi dolular. Tencere kapak meselesi sanırım.

BEN DE HER ERGEN GİBİ BİR DÖNEM SEVİLMEME KORKUSUNA KAPILDIM

Hiç ‘sevilmeme’, ‘onay görmeme’ korkusuna kapıldığınız olmuş mudur?

Muhakkak olmuştur. Ben de genç bir kızdım, ben de bir ergenlik yaşadım. (Gülüyor) Hatırladığım çok net bir anım yok ama kaygılandığım, streslendiğim dönemler hep oldu. Çünkü insan başarmak istediği bir şey konusunda, özellikle yaşı küçük olduğunda kendisine pek hakim olamıyor. Ben şu an Çocuk Gelişimi bölümünde okuyorum ve okurken kendimle alakalı çok şeyi keşfediyorum.

YILLAR ÖNCE KOYDUĞUM HEDEF ÇOK ŞÜKÜR GERÇEK OLDU

Yakın zamanda Amerika’ya eğitime gideceksiniz. Nasıl bir deneyim, nasıl bir yolculuk hayaliyle plan kurdunuz?

Yıllar önce AFS adlı bir burs programıyla önce lise için Amerika’da okudum, sonra müzikal tiyatro okumaya başladım. Lamda’ya gidip geldikten sonra yıllardır kendime koyduğum hedef Hollywood’daki Stella Adler Konservatuvarı’nın bu yıl kabul edildiğim programını kazanmaktı. Altı ay süren bir çalışma ve bir sürü denemeden geçtiğim bir süreç oldu. Çok uğraştım ve çok şükür ki kazandım. Beş hafta sürecek.

KAAN SEKBAN BU YORUMU ‘EVLENMEYİ HIRS EDİNMİŞ’ BİRİ İÇİN YAPMIŞTIR

Adınızı Google’layınca evlilik haberinizde, soyadınıza hemen eşinizin soyadını eklemeniz çıkıyor. Komedyen Kaan Sekban, şöyle bir tweet atmıştı: “Aynı gün Instagram’da eşinin soyadını ekleyen kadından çok korkarım, boşanırken her şeyini alır adamın.” Okumuş muydunuz?

Hahaha! Hayır, gerçekten mi? Açıkçası hiç böyle bir konunun üzerine düşünmemiştim. Herhalde Kaan Bey’in, hayatta evlenmeyi hırs meselesi haline getirmiş biriyle alakalı söylediği bir söz gibi yorumladım. Ama tabii benim bu konuda başka derin bir fikrim var.

Sizin fikriniz nasıl?

Bir inanç gereği de insana aldığı tam isimle hitap edilmesi gerektiğini biliyorum. Bunu da tarihten gelen birçok inanış ve numerolojiyle alakalı bilgilerle pekiştirdim. Örneğin iki ismi olan arkadaşlarıma da tüm isimleriyle hitap etmek gibi.

Zor da bir şey ama değil mi?

Benim soyadım çok uzun olduğu için biz de aslında bunu düşündük. Ama ben aile olma, aynı hanenin ismini taşıma, ileride çocuğum olduğunda onunla aynı soyada sahibi olma fikrini sevgi dolu ve şifalı buluyorum. Ama çok esprili bir yaklaşımmış.

MARILYN MONROE’YU CANLANDIRMAK ÇOK BÜYÜK BIR EMEK GEREKTİRDİ

Marilyn Monroe gibi çok ikonik bir karaktere bürünmek nasıl bir deneyimdi?

Marilyn Monroe’nun canlandırdığı ‘My Heart Belongs To Daddy’ parçasını canlandırdım ve seslendirdim. Benim o karakter özelinde Marilyn Monroe olmak gibi bir görevim yoktu. Karakter özelinde bir çalışma yapmıştım. Ama yine de çok büyük bir sanatçının yıllar önce bir performansını tekrar canlandırmak tabii ki çok büyük bir emek gerektirdi ve çok şükür ki böyle bir şansım oldu.