Oya Çınar

oya.cinar@posta.com.tr

Fotoğraflar: Şafak Güven

Yeni albümünüz ‘LO BY’ hayırlı olsun. Özel bir hikayesi var mı?

Albüme adını veren türkü eski bir Urfa türküsü. ‘Lo’ kelimesini bize sosyal medyada insanlar teveccüh edip layık gördü. Adıma benzer şekilde bir sürü caps’ler yayınlıyorlar. Lo, Urfa’da erkeklere hitap şeklidir. Bayanlara da ‘Le’ deniyor mesela. Oradan yola çıkarak koyduğumuz bir isim.

‘I’am Sorry Ne Sorry’, ‘Kar Gördüm Kaydım’ gibi enteresan isimler koyuyorsunuz türkülere. İlginçlik olsun diye mi?

Rahmetli Barış Manço’nun seçtiği yolu ben de Türk Halk Müziği’nde seçtim. 1980 yılından bugüne süren müzik serüvenimde her kasetimde muhakkak vardır böyle espritüel parçalar.

İzzet Altınmeşe, “Erotik türküleri ağzıma sürmem” demişti. Bu konuda nasıl düşünüyorsunuz?

Kiminin ağzına yakışır, kimisine yakışmaz. Önemli olan kendine güven. Sanatta ayrım olmaz. Ben de aşıklama şeklinde türkü okuyamam. Çünkü ağzıma yakışmıyor. Hakkını veremem. Hakkını verebilen her şeyi okur. Dünya dediğin bir mezarlık. Mezarlıkta her şey mübahtır. Kimisi çile çekecek, kimisi güzel günler görecek. Aç kalacaksın, tok kalacaksın. Seçim yapma şansın yok ki. Hayatın içinde her şey var. Dolayısıyla her şeyin türküsü okunur.

HEPİMİZ PAVYONDAN GELDİK

Müzik yolculuğunuz tam olarak nasıl, ne zaman başladı?

Urfa Lisesi’ni 1979’da bitirip Urfa’dan ayrıldım. Ankara’ya geldim. Önce müzik okuluna girdim. O zaman müzik okulu pavyondu. Halk müziğinde birçok sanatçı oralardan gelmedir. İzzet Abi, (Altınmeşe) de, İbrahim Tatlıses de, Kibariye de pavyondan gelmedir. Ama o zaman pavyonlara aileler gelirdi bizi dinlemeye. Adı biraz kaba ama herkesin ailesiyle gidebileceği yerlerdi pavyonlar. 40 yıl geçmiş üstünden...

Nasıl geçti peki 40 yıl?

Su gibi geçti. Ama bir bulanık su vardır, bir de berrak su. Benimki berrak geçti.