49 yaşında ikizlerinizi kucağınıza aldınız. Anneliği nasıl tanımlarsınız?

Son bir yılda hayat benim için sanki yeniden başladı. Yeniden doğuş gibi… Koşulsuz bir sevgi bu. Uykumda bile özlediğim iki varlık var hayatımda. Buna fedakarlık demeyeceğim çünkü fedakarlık başka bir şey aslında. Canla başla, her şeyinle kalbin orada atıyor.

İkiz bebek kulağa hem çok güzel hem de zor geliyor… Siz zorlanıyor musunuz?

Hem de çok zor. Bir de benimkiler çok hareketli çocuklar. Öyle sakin kız çocukları değiller. Yemek yemeden geçirdiğim zamanlar bile oluyor ve bakıcı yok.

Neden bakıcı yok?

Şu an Bodrum’da iyi dadı ve bakıcı bulamadım. Zaten annem var burada, annemle beraber bakıyoruz. Anneliğimi yaşamam lazımdı. İlk zamanlarını kaçırmak istemedim.

ÇOCUKLARDAN SONRA NE NORMAL HAYATIN NE EVLİLİK HAYATIN KALIYOR

“Anne olmak zormuş” diyor musunuz?

Elbette çok zor. Ne normal hayatın kalıyor ne evlilik hayatın kalıyor. Kendine ayıracak beş dakikan bile yok. Bir de geç yaşta doğurduğum için özellikle ikiz olmasını istiyordum. Bugün aynı şeyi baştan yaşasam, “Doğumda ölüm tehlikesi geçireceksin” deseler yine doğururum. Her gün şükrediyorum.

BODRUM’U BANA ÖNCE AŞK SONRA ÇOCUKLARIM SEVDİRDİ

Sizce bir anneyi ve babayı birbirinden ayıran en temel özellik ne?

Eşimle bunu konuşuyoruz. “Sen de benim kadar hissediyor musun?” diye soruyorum. “Yok” diyor. Mümkün değil, bir erkek bunu bir kadın gibi hissedemez. Anneyi bir ağır işçi gibi düşün çünkü bebeğin temel ihtiyaçları hep annede. Ama bizimkiler kesin babalarına aşık. Ben de babama aşıktım.

İstanbul’u özlüyor musunuz?

Ben yüzde 100 şehir kadınıyım. Yüzde 99 bile değil. Öncelikle aşk bana Bodrum’u sevdirdi, şimdi de çocuklarım. Özgürlüğümü çocuklarım dışında hiçbir şeye değişmezdim. Evlilik için bile özgürlüğünü bırakacak bir insan değilim. Özgürlüğüm hayatımdaki en değerli şeydi ve şu an o özgürlüğüm yok. Bunu ancak koşulsuz sevebileceğim iki varlık yapabilirdi. Ben de onu yaşıyorum şu an.

EBEVEYN OLMAK İÇİN EHLİYET ŞART OLMALI

Eşinizle ilişkinizi, aranızdaki sevgiyi çocuklar değiştirdi mi?

Sevgimizde, sadakatimizde hiçbir eksiklik yok. Her şeyin önünde çocuklarımızın sevgisinin olması gerektiğini ikimiz de biliyoruz. Çocukları ortamızda yatırıyoruz. Anlatabiliyor muyum? Tabii eskisi gibi çıkıp beraber vakit geçiremiyorsun. Ama bunu biz tercih ettik.

Herkes anne baba olmalı mı?

Bence araba kullanmak için nasıl ehliyet lazımsa, ebeveyn olmak için de şart.

Bebeksiz, özgür hayatınızı özlüyor musunuz?

Hayattaki en kıymetli şeyim özgürlüğümdür. “Hür doğdum, hür yaşarım” var ya, bu benim sloganımdı. Şu an 24 saat evdeyim. Ama bu benim seçimim. Ara sıra kocamla bir film izlemeyi özlüyorum tabii.

Çocuklarınızı hangi öğütle büyüteceksiniz?

“Annenizin dizinin dibinden ayrılmayın.” (Gülüyor)

Bodrum’a taşınmak radikal bir karar olmadı mı?

Hayır çünkü kocamla ilk günden anlaşmıştık. Çocukların İstanbul’un keşmekeş ortamında büyümelerini istemiyorduk.