Giriş
Azerbaycan'ın başkenti Bakü'de düzenlenen Dünya Tekvando Şampiyonası'nda sporcularımız Nafia Kuş, Merve Dinçel ve Hakan Reçber altın madalya alarak göğsümüzü kabarttı. Nafia ile Merve'yi İstanbul Havalimanı'nda İtalya'daki bir turnuvaya gitmek üzere uçaklarını beklerken yakaladık. Hem şampiyonluğun öyküsünü hem de gelecek planlarını sorduk. // Alev Gürsoy Cimin-POSTA
Önce okurlarımız sizi bir tanısın.
Nafia Kuş: 1995’te Adana’da doğdum. 9 yaşında tatamiye (tekvando müsabakalarının yapıldığı minder) ayak bastım. O günden bu yana hem o küçük Nafia’nın hayallerinin peşinden koşuyorum hem de ülkemizin tüm güzel çocuklarını hayallerini gerçekleştirebilmeleri için örnek olmaya çalışıyorum. Çukurova Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulu'nu bitirdim. Adana’da öğretmen olarak çalışmaya devam ediyorum. Ve elbette en büyük hedefim olan olimpiyatlara hazırlanıyorum.
Merve Dinçel: Yerinde durmayan, sürekli yaramazlık peşinde koşan, ele avuca sığmaz bir çocuktum. Ailem, "Biz bu kızın enerjisini atmasını nasıl sağlayabiliriz?" diye düşünürken devreye dedem girmiş ve beni 6 yaşında tekvandoya yazdırmış. O zamana kadar mahallede abilerle sürekli futbol oynardım. Her zaman spora ilgim vardı ama genellikle 'erkek sporu' denilen branşlara ilgim oldu. Ama şimdi kadın sporcularımızın kazandığı tarihi başarılar ve ülkemizdeki spor kültürünün gelişmesiyle bu tanımları geride bırakıyoruz.
Herkesin bir hikâyesi var. Peki, sizinki ne kadar yokuşlu?
Nafia: Kazandığımız madalyaların kaplamaları altın, gümüş, bronz olsa da onların aslında hepsinin hamurunda ter, emek, gözyaşı, sakatlıklar, büyük bir mücadele var. Ben bütün motivasyonumu işte bu mücadeleyle kazanıyorum, bu mücadeleyle başarıyı birer birer ülkeme getiriyorum. Küllerinden doğan 'Anka Kuşu' gibiyim. Kariyerim kırılma anlarıyla, zorluklarla, aşılmayacak sakatlıklarla doluyken onların hepsinin üzerine giderek, mücadele ederek bir 'Anka Kuşu' gibi kanatlarımı yakarak yolculuğa devam ettim. Bugün de bir 'Anka Kuşu' olarak dünya şampiyonuyum.
Merve: Başarıya giden her hikaye zor yollardan ve fedakarlıklardan geçer. Ben de bu yolda çok fazla zorluk yaşadım. Ama hiçbirinde yılmadım. Pes etmeyi düşündüğüm zamanlar oldu ama iyi ki de pes etmemişim. Adım adım hedefe ilerlediğim bir yoldayım.
Aileleriniz sizi destekledi mi?
Nafia: Başarımdaki en büyük pay kesinlikle ailemin. Onların sevgiyle oluşturduğu ortam sağlamasaydı ve bana inanmamış olsalardı, bugün burada olamazdım. Buradan anneme, babama ve bana her zaman partnerlik yapmakla bir an olsun düşünmeyen kardeşime çok teşekkür ederim.
Merve: Üç çocuklu bir ailenin ortanca çocuğuyum. Bir ablam ve bir kız kardeşim var. Ailemin desteğini her zaman arkamda hissederek büyüdüm. Eğer profesyonel bir sporcuysanız, etrafınızda sizi destekleyen insanların olması çok kıymetli. Bu zincir aileden başlar ve ne mutlu bana ki beni her koşulda destekleyen bir ailem var. Ben sokakta top oynarken de Avrupa Şampiyonası’nda altın madalya için mücadele verirken de aynı şekilde desteklediler beni.
Bu kaçıncı şampiyonluk? Şu ana kadar yaptıklarınızı anlatır mısınız?
Nafia: 3 Avrupa şampiyonluğu, İslam Oyunları şampiyonluğu, Üniversiad şampiyonluğu, Akdeniz oyunları şampiyonluğu, Grand Prix şampiyonluğu ve son olarak Dünya Şampiyonluğu kazandım. Koleksiyonumun tek eksiği olimpiyat şampiyonluğu. Paris'teki 2024 Olimpiyatları'nda ülkeme ilk altın madalyayı kazandırmak istiyorum.
Merve: 24 yaşında bir sporcu olarak henüz yolun başındayım. Bakü’deki turnuvaya son Avrupa şampiyonu unvanıyla katıldım. Bundan önce Kadınlar Tekvando Şampiyonası'nda bir altın madalyam vardı. Bakü’de bu değerli unvanlara bir de Dünya Şampiyonluğu ekledim. Şimdi sırada Olimpiyat Oyunları var.
Erkek şiddeti hakkında ne düşünüyorsunuz?
Nafia: Bu çağda bu soru ile karşılaşmak acı verici
Merve: Acıyorum, çok zavallılar şiddete başvuranlar.
