Suriyeli nine 6 çocuğu ve 21 torununu görmek için savaşın bitmesini bekliyor

Şükriye Erdoğmak da binlerce Suriye’deki savaş mağduru gibi ülkesini terk etmek zorunda kaldı. Şam’dan kaçarak Mardin'in Kızıltepe ilçesine yerleşen 74 yaşındaki Erdoğmak, 6 çocuğunu ve 21 torununu geride bırakmak zorunda kaldı. Yaşlı kadının çocuklarının yarısı Irak’a yarısı da Almanya’ya gitti. Erdoğmak ise yaşlı haliyle Kızıltepe’de tek başına hayat mücadelesi veriyor. Kızıltepe Kaymakamlığı Aile Destek Merkezi (ADEM) ile tanışan Erdoğmak, burada Kur’an-ı Kerim ve okuma yazma öğrendi. ADEM’de tekrar hayata tutunan Erdoğmak, göremediği 6 çocuğu ve 21 torununa kavuşacağı günü iple çekiyor.

DOĞDUĞU TOPRAKLARA MÜLTECİ OLARAK DÖNDÜ

Başından geçenleri gözyaşları içerisinde anlatan Erdoğmak, “Van doğumluyum. Nusaybin’de iki sene kaldık ve babamız vefat ettikten sonra 3 yaşında annem bizi Suriye’ye götürdü. Suriye’de teyzemin oğluyla evlendim. Orada 54 sene yaşadım. 4 sene önce Türkiye’ye döndüm. Çocuklarımın her birisi savaştan dolayı kaçtı. Biri Almanya’ya gitti. Diğeri Irak’ta kampa yerleşti, ikisi Şam’da askerlik yapıyorlar savaştan dolayı. Torunumu büyüttüm askerde kayboldu. Ben de işte buraya sığındım kaldım” dedi.

ADEM'DE OKUMA YAZMA ÖĞRENDİ

ADEM ile hayata bağlandığını belirten Erdoğmak, tek başıma yaşadığını söyledi. Erdoğmak, "Bir tek yaşlılık maaşım var. 3 senedir Kur’an-ı Kerim’e geliyorum. Allah’a çok şükür hocalar bana yardımcı oldular. Bir de okuma yazmaya geçen sene gittim. Adımı soyadımı Türkçe yazıyorum. Allah hükümetten razı olsun bana yaşlılık maaşı veriyorlar. Ama ev kirama ve masraflarıma yetmiyor. Allah’ın rahmetinden başka elimi açacağım bir yer yok. Allah bize, sizlere ve hepimize yardımcı olsun. Allah bizi kimseye muhtaç etmesin” diye konuştu.

Büyük bir umutla savaşın bitmesini beklediğini söyleyen Erdoğmak, sözlerini şöyle sürdürdü:

“50 senelik evimizi tırnaklarımızla yaptık. Hepsi bozuldu ve harap oldu. Daha önce kapımızı açık bırakıyorduk şimdi çocuklarım evden kaçıp gittiler. Türk pasaportum vardı. Senede bir defa Irak’a kampa gidiyordum çocuklarımı görüyordum. Ama 3 günden fazla kabul etmiyorlar. Yani Irak’a gitsem de çocuklarımı görmeye bırakmıyorlar. Kızım Suriye’den gitti Irak’a ben de buradan gittim onu gördüm. 4 senedir kızımı görmemiştim. Tabi özlüyorum. İnsan evini, barkını özlemez mi? Ben orada büyüdüm. İnsan özlemez mi? İnsan bir komşusunun yanından ayrılınca onları bile özlüyor. Allah bu ateşi kendi nurunda söndürsün. Evlerimize dönelim. Yavrularımızın yanında oturalım. Allah inşallah emanetini Suriye’de alsın. Burada kimseye ağırlık olmayayım. Geçenlerde 6 gün hasta oldum sonrada götürdüler hastaneye. Yani ölseydim kimse içeride beni görmeyecekti. Ama Suriye’de evimde olsaydım komşular bile toplanacaktı”.

İHA