Ülke gerçeğiyle örtüşmüyor...

Mourinho tabii ki dünyanın en önemli teknik direktörlerinden, çok büyük başarılara imza atıp kupa koleksiyoncusu olmuş birisi. Ancak Kadıköy’deki ilk lig maçından sonra yazdım, yazmaya ve uyarmaya da devam ettim. Fenerbahçe-Galatasaray maçlarının ne anlama geldiğini bilmiyor. ‘Sıradan’ görüyor ve o sıradanlık Fenerbahçe taraftarını sinir ediyor. Nasıl sıradan olur...

İki takım kumda oynasa, gazozuna maç yapsa bile kazanmak her iki camia için de çok önemli. Çünük rakibine psikolojik üstünlük kuruyor. Ülkenin gerçeği bu. Yönetim de bu konuda kendisini uyarmamış, belli. Neydi özellikle ilk 45 dakikadaki Fenerbahçe’nin hali öyle! Kaleden en uçtaki Nesyri’ye kadar tek bir adam Galatasaray derbisi oynadığının farkında olmaz mı! Rakibin presi karşısında neye uğradıklarını şaşırdılar, elleri ayakları birbirine dolandı. Oğuz, Kostic, Amrabat belki de sezonun en kötü futbolunu oynadı. Diğerlerinin de onlardan aşağı kalır yanı yoktu. Bu neyin paniği! Skor bir anda 2-0 olunca tribün de sustu, hata yapanlar daha çok hata yaparım diye korkudan topa bile giremedi. Szymanski’nin golü takımı ateşler diye düşünenler yanıldı. Belki ilk yarıya göre biraz daha etkili görünse de Fenerbahçe sahasında Galatasaray’ın oyununa geldi. Rakip hem saha içi hem de dışını çok iyi idare etti, dakikaları eritti ve Fener’i bu sezon ikinci kez sahasında yenip kupanın dışına itti.