Her şeye rağmen biz olmak

İktidarlar gelecek gidecek, muhalefetler, irili ufaklı siyasi partiler, önemli önemsiz isimler, tartışmalar, anlaşmazlıklar, zıtlıklar, benzerlikler... Her şey değişecek. Belki onlarca defa daha. Biliyorum yıprandık. Geçmişe dair travmalarımız, geleceğe dair kaygılarımız, aramıza dikenli teller ördü bazen. Ama neremiz kanarsa kanasın, birimiz enkaz altında kalınca diğerimiz koşmadı mı ilk? Başımızın üstündeki orman, evimizin önündeki inek yanarken bir diğerimiz su getirmedi mi?

Her şey değişecek. Belki onlarca defa daha. İktidarlar gelecek gidecek, muhalefetler, irili ufaklı siyasi partiler, önemli önemsiz isimler, tartışmalar, anlaşmazlıklar, zıtlıklar, benzerlikler... Neler, kimler gelip geçecek; biz hep burada kalacağız, birbirimizle. Ne olursa olsun hepimizi birlikte etkileyecek. Adalet hepimize lazım gelecek, hoşgörü, ekonomik güç, huzur, refah, bilinç, eğitim, kültür, sanat, liyakat, inançlara saygı, renklere, dillere saygı... Her zaman hepimize gerekecek. Rüzgar bir gün birimizden yana esse ertesi gün ötekinden yana esecek. Anlaşamadığımızda da alışverişimiz olacak bizim, ortak dar günlerimiz, nice bayramlarımız olacak. Herkes gidecek biz birbirimize kalacağız. Bundandır ki bütün sebepler, bütün sonuçlar bizim içindir. Ne yaşıyorsak ve yaşayamıyorsak bizimdir. Kalpler kırılmadan da çıkabiliriz sandıktan.

KÜSECEK KÜSECEK YİNE BARIŞACAĞIZ

Biliyorum yıprandık. Geçmişe dair travmalarımız, geleceğe dair kaygılarımız, aramıza dikenli teller ördü bazen. Ama neremiz kanarsa kanasın, birimiz enkaz altında kalınca diğerimiz koşmadı mı ilk? Başımızın üstündeki orman, evimizin önündeki inek yanarken bir diğerimiz su getirmedi mi? Kimdir nedir bakmadan, adsız sıfatsız zekatlar toplayıp ayrım gözetmeksizin dağıtmadık mı biz? Ne düşündüğünü bilmediğimiz insanlara yakacak, bebek bezi almadık mı? Yine öyle olacağız. Her zaman ve daima. Küsecek küsecek yine barışacağız. Nazlanacağız belki birbirimize ama onarılmayacak yaralar açmayacağız.

İNSAN OLMAK BÜTÜN ÜLKÜLERDEN ÜSTÜNDÜR

Sevdiklerinizle siyaset konuşmayın demeyeceğim ben. Konuşun elbet. Ama bilin ki dünyanın bütün ülkülerinden ve ülkelerinden üstündür insan olmak. Karşınızdakilerin hatalarıyla, doğrularıyla, günah ve sevaplarıyla birer insan olduğunu unutmayın. Kimin ne duyguyla neyi nasıl yaptığını asla tam olarak bilemezsiniz. Bizim birbirimizi kazanmaktan başka çaremiz yok. Kavgasız gürültüsüz, nefretsiz bir memleket bırakmalıyız biz çocuklarımıza. Birbirine rağmen, birbiriyle mutlu olan insanlar cenneti olmalı burası. Farklarımıza rağmen mutlu, farklarımıza rağmen güçlü olabilmeliyiz bir arada. Mesafeler koymak da mümkün incitmedikten sonra. Asla yakın durmak zorunda değiliz birbirimize ama aramızı açarken başka dünyalara saygı duymaktan da uzaklaşmamalıyız şüphesiz. Bizim insanımız olmaktan vazgeçmemeli hiç kimse. Bu yorgun, bu yalnız ülkede nice kederle örülmüşken kaderin ağı yıllardır, söyleyin bizim “biz” olmaktan gayrı şansımız var mıdır?