Türlü türlü ayrılık

Evlilik hikayeleri nasıl milyonlarca ise ayrılık hikayeleri de öyle. Ama bir şey ayrı kalmanıza, özlemenize, yıpranmanıza değer mi; işte onu iyi değerlendirmelisiniz. Ha eminseniz, işte o zaman kimseyi ilgilendirmez ve hesap vermeniz de gerekmez. Emin değilseniz gurur yapmayın, çözüm var mı ona bakın.

12 YILLIK EVLİYİM KOCAM HORLADIĞI İÇİN BOŞANIYORUM

SORU: Hocam 9 Nisan’da davamız var, boşanıyoruz. Belki yadırgayacaksınız ama sebebi kocamın horlaması. Kendi kardeşlerim dahil herkes tepki gösterdi. Ama ben yıllardır düzgün uyku uyumuyorum. Bu beni agresif ve tahammülsüz yapıyor, elimde değil. Artık kendi evim, kendi yatağım ve irademle uyandığım sabahlar olsun istiyorum. 12 yıllık evliyim. Çocuğum yok, hiç istemedik. Çünkü ben uykusundan, düzeninden, özgürlüğünden feragat etmek istemeyen biriydim. Başlarda horlamıyordu ama 9 yıldır iyi dayandım bence. Ayıp mı, günah mı, hatalı mıyım bilmiyorum. İlk söylediğimde kocam da inanmamıştı ama ben kararlıyım galiba.

CEVAP: Horlama, bardağı taşıran damla mı, yoksa tek sebep mi; bunu bilmek lazım aslında. Açıkçası ben böyle konularda kimseyi yadırgamıyor ve yargılamıyorum. Çünkü hissettiklerinizi bilme imkanım yok. 9 yıl boyunca bir insanın bedenen ve ruhen ihtiyaç duyduğu uykudan mahrum kalması kesinlikle zor bir şey. Ve psikolojik olarak altüst etmeye yeter. Ama derseniz ki tek çare boşanmak mıdır; işte ona hayır derim. Horlamayla ilgili çok gelişkin tedaviler var. Sebebi tespit edilirse bunlara yönelebilirsiniz. Ayrıca cinsel hayatınızı bitirmenizi asla önermem, bir araya mutlaka gelin ama yataklarınızı, odanızı ayırabilirsiniz. Bunda bir beis yok. Yaşamınızı, birbirinize sevgi ve saygınızı koruyacağınız şartlarda sürdürmeye çabalayabilirsiniz. Birlikte destek de alabilirsiniz. Kararlı olmanızın gerçek sebebi üzerine düşünmelisiniz aslında. Sıkıldınız, bıktınız, sevginiz bitti de uyku işin vesilesi mi oldu; yoksa sadece temiz uykuya mı hasretsiniz? Bunun cevabını anlamadan yolları ayırmayın derim. Horlayan kocaları korkutan bir soru oldu.

‘AYRILAMAZSIN’ DEDİ BOŞANDIM ŞİMDİ KÖPEK GİBİ PİŞMANIM

SORU: Biz birbirimizi çok severken bir inat uğruna boşandık. Kavgada sürekli “Seni boşayacağım” diye bağırıyordum. O da bir gün “Boşayamayacağını ikimiz de biliyoruz” dedi. Sen misin bunu diyen, gittim davayı açtım, boşandık. Köpek gibi pişmanım. Hâlâ görüşüyoruz. Birbirimizi özlüyoruz. Ama ikimiz de ‘barışalım’ diyen olamıyor. Kadın halimle ben söyleyecek değilim. Düşününce hatalı da buluyorum kendimi. Ama ne yapmak gerek, gururumu kırmadan nasıl dönerim bu yoldan, onu bilemiyorum canım hocam.

CEVAP: Kadın isterse her şeyi yapar diyoruz. E zaten bir şeyleri de yapmışsınız. “Ben seni özledim ve ayrı kalmak istemiyorum. Gel hayatımızdan bu boşanma lafını kaldırıp kaldığımız yerden devam edelim” de diyebilirler, diyebilirsiniz. Ve gerçekten tartışmalar, kavgalar olsa dahi boşanma lafının çok dillendirilmesine karşıyım. Çözümler var, süreçler var. Boşanma nereden çıkıyor öyle hemen? Kendinizi hatalı buluyorsanız hatanızı kabul etmekte ne sakınca olabilir? Siz bir insansınız, bir yanlış yapmışsınız ve bu yanlış ikinizi de üzüyor. Neresinden dönerseniz kâr. Şunu da eklemeliyim; böyle durumlarda karşı taraf da gurur yapmamalı. Beni okuyorsa koşsun, sarılsın, öpsün. Doğru nikah dairesine! Hayatınızdan anlamsız duygu yükü oluşturacak alışkanlıklarınızı, söylemlerinizi çıkarın ve yolunuza devam edin.