Hedefe koşmak

Biz de öyle değil miyiz aslında? Bir hedefimiz olduğunda daha hızlı yürüyoruz, daha çok çalışıyoruz, sabahları yataktan büyük bir şevkle ve daha kolay kalkıyoruz. Kısacası daha mutlu, dinamik, hızlı ve çalışkan oluyoruz.

Ama ya hedefimiz yokken? Öylece uzanmıyor muyuz kanepeye, elimize kumandayı alıp zaplamıyor muyuz zaman öldürürcesine kanalları? İşte aynen çocuklarımız da böyle... Onların da bir hedefi olmayınca öyle çakılıp kalıyorlar aynı yerde. İleri gitmek istemiyorlar.

Niye gitsinler ki, onları dürtecek bir şey yok çünkü. “Hedefi olmayan çocuklar başarılı olur mu?” sorusu geliyor akla. Zor tabii. Ama önüne boyundan büyük hedefler konan çocuklar için de zor bir durum. Hatta bazen konulan hedefin kendisi sorun haline gelir ve başarı kavramı tartışılmaya başlar. Peki ama ne yapmalı? Hedef nasıl belirlenmeli?

SEÇİM HAKKI ÇOCUĞA VERİLMELİ

Kendi hedefini kendi belirlemeli. Bu arada unutulmaması gereken çocukların bizi örnek aldığı.

● Önce kendiniz için hedef koyun: Çocuklar ebeveynlerini çok iyi izler ve takip eder.

● Süreci izleyin: Birlikte koyduğunuz hedefleri izlemede iki faydalı yol vardır. Bunlardan biri, birlikte oturup düzenli konuşmalar yapmaktır.

Bu konuşmalar duygu paylaşımını artırır, konuyu mekanik olmaktan kurtarır, ayrıca sizin yanında olduğunuzu çocuğunuza hissettirir. İkinci bir yol ise, hedeflere ilişkin kayıt tutmaktır.

● Hedefler gerçekleşince kutlama yapın: Dışarı çıkıp birlikte yemek yemek, bir başarı dosyası hazırlayıp oluşan bu dosyayı hedef tarihi sonunda ailenin dışındaki yakınlara göstermek, onu övmek çocuklar için önemlidir.