Yetişkinlerin en büyük sınavı: Yetişkin rolü oynamak

Yeni dünya problemlerinden biriyle daha huzurunuzdayım. Yetişkinlik acaba günümüz insanının giydiği bir kostüm mü? Eğer öyleyse gerçek yetişkinler kim ve neredeler? Zira yetişkin ebeveynlik, insanların geleneksel davranışları modellemek istedikleri bir sosyal saha. Ama bugün çoğu kişi bu sahada kendini huzursuz ve beceriksiz hissediyor. Kanadalı yazar Kathryn Jezer-Morton’ın kendi annelik deneyimi üzerinden anlattığı yetişkinlik sınavı çok ilgi çekici. Yetişkin bir ebeveyn olmaya adapte olamayan ve kendini asi bir ergen gibi hisseden sadece kendisi mi diye bir araştırma yapmış. Sonuçları çok çarpıcı. Yetişkinlerin kendilerini yetkin bir ebeveyn gibi hissettikleri anlar öyle sıradan ve olağan ki...

BASİT KAHRAMANLIK

Kış yüzünü göstermeye başladığında çocuklarına uyumlu mont, bot ve eldiven hazırlamak, şampiyon gibi hissettiriyor.

Önceki sezon sonunda indirimden yakalanmış kışlıklar da bu hissin bonusu.

4.5 yaşındaki çocuk sinir krizi geçirdiğinde onu sakinleştirmek, özel yeteneklere sahip gibi hissettiriyor.

Çocukları mutlu eden yemekler hazırlamak, onların onayladığı bir okul yemeği hazırlamak, bunlar sağlıksız atıştırmalık olsa bile süper kahraman gibi hissettiriyor.

ÇOCUK PARKLARI KORKU FİLMİ GİBİ

Bu hisler hep kendi mahremiyet alanlarında yaptıklarını kapsıyor. Hatta evdeyken konforlu bir yetişkinlik ve uzatmalı bir ergenlik yaşadıklarını itiraf ediyorlar. Belki de çizgi filmler, hafta sonu yataktan çıkmak istemeyen geçkin ergenler düşünülerek icat edilmiştir... İş, diğer yetişkinlerle yan yana olunması gereken durumlara geldiğinde ‘kendinden nefret eden gulyabani modu’na geçiyorlar. Örneğin çocuk parkları ve spor kulüpleri, ebeveynler için katlanması en zor alanlardan. Kendilerinden küçük öğretmen ya da çocuk doktoru gibi bir otorite figürüyle karşılaştıklarında da aptal gibi hissediyorlar ve istemsizce yetişkin rolüne bürünme ihtiyacı duyuyorlar. Çünkü yetişkinlik duygusunu ancak başkalarının beklentilerine maruz kaldıklarında yaşıyorlar. İnsanların en olağan anları ortaya çıkarmak için gösterdiği üstün çaba, bana ‘Gibi’ dizisindeki bir sahneyi hatırlattı. Yılmaz’ın anaokul öğrencisine “Bak Kutay, bugün sen arı olabil diye çok büyük bedeller ödendi” dediği sahne, bugünkü yetişkinliğin mükemmel bir özetine dönüştü gözümde...

TAŞ KONAK’TA POPÜLER SANAT

‘Geçmişe vefa geleceğe değer’ misyonuyla ülkenin kültür ve sanat mirasına katkı sağlayan Kalyon Kültür’ün yeni sergisini gezdim. Fransız çağdaş sanatçı Jisbar’ın eserleri, Nişantaşı’nda yer alan 19’uncu yüzyıldan kalma Taş Konak’ta sergilenmeye başlandı. ‘Sanat herkesin hakkı’ misyonuyla yola çıkan Kalyon Holding Sosyal ve Kültürel İşler Komitesi Başkanı Reyhan Kalyoncu ev sahipliğindeki sergi daveti, sanat, kültür, iş, cemiyet ve medya dünyasını bir araya getirdi. Serginin bu kadar etki uyandırma nedeni, dünyaca ünlü bir sanatçının tarihimizin simgesi olan bir yapıda Türk sanatseverlerle buluşturulmuş olmasından. 21’inci yüzyıl sanatçısı Jisbar’ın ‘pop art’ (popüler sanat) eserlerinin tarihe ve sanat dünyamızın birçok yıldızına tanıklık etmiş bu konakta buluşmasından müthiş bir zıtlık ve uyum doğmuş.

ULUSLARARASI BİR HİZMET

Serginin küratörü Aslı Bora, “Çalışmaların içindeki bu düaliteyi, yapının zarafetiyle de yaratmak istedik. Her odada ayrı bir sergi teması belirledik ve buna uygun tasarımlar yaptık. Konağın bir odasında sokağın ritmi hissediliyorken, bir başka odasında dünyanın en ciddi müzelerinden birinin ciddiyetine geçiş yapabiliyorsunuz.

Pop art tüketim çılgınlığını gözler önüne seriyor fakat biz her çalışmayı daha uzun deneyimlemeye odaklandık” dedi. Ülkemde, kentimde dünya çapında işleri izlemek büyük gurur. Mona Lisa, İnci Küpeli Kız, Frida Kahlo, Dali, Klimt gibi sanat tarihinin ikonik eserlerini ve karakterlerini kendi pop tarzı ve sokak sanatının özgür ruhuyla 21. yüzyıla taşıyan Jisbar’ın eserlerini 14 Şubat’a kadar görebilirsiniz.