Yılbaşı anıları

Bugün 2023’ün son günü, yarın yeni bir yıla başlıyoruz, benim kaçıncı yeni bir yıla girişim? Aklıma takılmıyor değil, mesela çocukluğumda yeni yıla nasıl girerdim? Tam olarak hatırlamıyorum ki, inanılmaz bir şey ama her yılbaşı hasta yatıyor olurdum. Niye her yılbaşı, bilmiyorum, çocukluğum öyle geçti. Bizim aile yılbaşı için teyzemlerin Fatih’teki evinde toplanırdı. Yeğenlerim, ağabeylerim, teyzelerim, anne ve babam, Fatih’te Osmanlı’dan kalan bir konağın selamlık bölümünde otururlar, orada toplanırlar ama ben hasta yatıyor olurdum. Bir değil, iki değil, neredeyse hep. Onun için sofraya en son gelen tavuktan başka bir şey hatırlamıyorum. Zaten oldum olası tavuk eti yemem. Bir canlının yenilmek için öldürülmesine karşıyım, onun için de yemek konusunda bir sıkıntım olmadı. Gelelim gençliğime: Yılbaşından günler önce öyle bir tartışma yaşanırdı ki akıl almaz, konu şu: “Yılbaşı programında dansöz olacak mı olmayacak mı?” Televizyon siyah-beyaz ve tek kanal. İkinci bir kanal yok, zaten özel yayın yasak. Bir tek yayın var ama televizyonlar çok kanallı olduğu reklamı ile satılıyor. Gerçekten de cihazların üzerinde 5 veya 7 düğme var. 7 düğmeliler revaçta, niye? Bilmiyorum, 7 düğmeye de bassanız aynı kanal çıkıyor, olsun cihaz yedi kanallı. Daha sonraları renkli cihazlar çıktı, renkli yayın yok. Olsun renkli cihazı alanlar çok ve cihazlarını methede ede bitiremiyorlar! Neyse geleyim programa, gece saat 12 ekranda bir dansöz boy gösteriyor ve ertesi günün haber konusu oluyor: “Yeni yıla dansözle girdik.” Bu gece yeni bir yıla gireceğiz. Evinde televizyon seyrederek girecekler için sayısı bile belli olmayan kanallar var, seç beğen al. Benim 76’ncı yılbaşı kutlamam olacak. Bugünlük çocukluğumdaki gibi yatakta kutlama durumum neyse ki yok. Dolayısıyla okuyucularımın yeni yılını kutlar, insanlığın yeni yılı sağlık, mutluluk ve dostluk içinde geçirmesini diliyorum.