RÖPORTAJ: SERAL CUMALI

* Sedef; 24 yaşında bir genç kız 70’lerin efsane kulübü ‘Studio 54’te ne arıyor? İlk sergimde Madonna, Michael Jackson, Kate Moss gibi günümüz starları vardı. İkinci sergimde 50-60’ların siyah-beyaz film karelerini renklendirmiştim. Üçüncü sergime ‘We’re All Here Where You’ (Biz Hepimiz Buradayız Sen Neredesin) adını verdim. Beraber zaman geçirmek istediğiniz bütün ikonlar burada, gelin hep beraber ‘Studio 54’ün en güzel zamanlarını beraber yaşayalım demek istedim Böylece ‘70’lerin efsane gece kulübü ‘Studio 54’ten içeri girdim. O starlarda ve oralarda yaşanmışlığı arıyorum. Onları bugünde hayal ediyorum. Bu kez de o yılların rengini geri getirmek istedim. Bu resimler, önceki resimlerime göre daha renkli, daha eğlenceli.

* ‘Studio 54’e ne çekti seni? Okulda tiyatro salonu tasarımı yaptık ve York’taki eski tiyatroları gezdik. ‘Studio 54’ün binası aslında opera binası olarak açılmış, tiyatro ve müzik sektöründe hizmet vermiş. Binayı Broadway tasarımcıları gece kulübü haline getirmiş. Herkes oraya gelsin istenilen, parlak, ışıl ışıl, gösterişli bir mekan oluşturulmuş. Zamanla gece kulübünden ziyade ‘Studio 54’ bir sosyal çevre olmuş. Ben de ‘Studio 54’ten arta kalan siyahbeyaz fotoğrafları tuvalde renklendirdim.

* Sen ne kattın buradaki eğlencelere? ‘Studio 54’ten geriye kalan fotoğraflara bakıyoruz. Tamam, çok güzel eğlenceler, bir çok ünlü birlikte eğleniyor. Ama hepsi siyahbeyaz fotoğraflar. Portrelerimde o insanların karakterlerini de renklerle resmedebileyim istiyorum. İnsanların yaşamlarında hüzünlü ve zor zamanlar var ama fotoğraflar en neşeli anlarına ait. Renklerle oynamayı seviyorum. Canlı renkler kullanıyorum. Amerika’nın en büyük mağazalarından Barney’s’in iç dekorasyonunda çalıştım. Yılbaşında parlak görsellerle insanları kendilerine çekiyorlardı. Neonlardan çok etkilendim. Bu çalışma, sergimi etkiledi. Neon renkler ekledim. Ojeler, sprey boyalar kullandım, ‘Studio 54’ün parlaklığını tuvale aktarmak için. Neon boyalar ışıkta renk değiştiriyor. O da çok eğlenceli oluyor.

* ‘Studio 54’ün en renkli kişilerini mi seçtin, tuvale aktarırken? Evet o ortamdaki en renkli kişiler. Mesela resimlere bakıyorum; sanki Andy Warhol’u kolundan çekiştiriyorlar; “Bizimle ol”, “Bizim gruba katıl” diye. Bence ‘Studio 54’ün en renkli kişisi o. Eğlenceler, kutlamalar o kadar sınırsız ki; Mick Jagger’ın eşi Bianca Jagger’a doğum gününde bir beyaz at getirmişler, kulubün içinde atla dolaşmış.

* Bu çalışmada seni en çok ne eğlendirdi? Bir yılbaşında ‘Studio 54’ü, 10 santim yükseklikte simle dolduruyorlar. ‘Yıldız Tozunda Yürümek’ diyorlar buna. ‘Studio 54’ kapandıktan yıllar sonra bile o sokakta simler vardı. Ben de bu sergimin açılışında bunu yaptım. Serdar-ı Ekrem Sokak’taki Nikol Mağaza&Cafe’deki sergimin yanısıra, aynı sokaktaki ‘Les Benjamins’de de iki resmim sergileniyor. Her iki sergi arasını sokak boyunca simle kapladım.Şimdi bile yürürken sokakta simlere rastlayabilirsiniz.

* O yıllarda yaşamak ister miydin? Çok. O yıllar giyimimi bile etkiliyor. Vintage giymeyi çok seviyorum.

* O zamanki York eğlence hayatı ile bugünkü farklı mı? ‘Studio 54’ benzersiz bir yer. Ama tüketim toplumu; onu da kısa sürede tüketmiş. Ömrü çok uzun değil. Şimdi de öyle. York’ta açılan eğlence yerleri kısa sürede kapanıyor. Değişik bir yer açılıyor. Siz de değişiklik istemez misiniz? İstanbul’da da öyle, çok uzun ömürlü olmuyor.

* Bu arada resimlerin fiyatları ne? 3 bin 500 ile 10 bin lira arasında.

* Bu yıl okulun bitti, York da bitti mi? Müzik-resim-eğlence! Amacım İstanbul’da, bu üçlüyü biraraya getirecek bir yer açmak. York’la da ilişkilerimi koparmak istemiyorum. Eğitimini gördüğüm iç dekorasyona da devam edeceğim...

EFSANE KULÜP STUDİO 54

1977’de açılan ‘Studio 54’, 1981’de kapanıncaya kadar York’ta eğlencenin eşsiz adresiydi. Müdavimleri dönemin en önemli isimleri idi. Resimde ‘Pop Art’ akımının yaratıcısı Andy Warhol, müzik dünyasından Mick Jagger ve eşi Bianca Jagger, Frank Sinatra, Cher, film dünyasından Woody Allen, Brooke Shields, moda dünyasından Calvin Klein, Valentino gibi her bir müdavim ünlü bir isimdi. Tüm etiketler kapıda bırakılır, içeride eğlence seyredilmez, eğlenceye katılınırdı. Çıplak vücutlarına papyon takmış garsonlar eğlencenin sınırı olmadığının canlı kanıtlarıydı.