Giriş
Terör hortladı...
PKK belası yetmedi bir de IŞİD çıktı. Ülkenin her yerinde canlı bombalar patlıyor, cezaevlerini “makul şüpheli” mağdurlar kampına çeviren devlet somut şüphe bulamadığı için bir tek canlı bomba yakalayamıyor.
Ekonomi yerle yeksan. İşsizlik iki haneli rakama gelmek üzere... Döviz rekor üstüne rekor kırıyor. Tek lokomotif sektör inşaattı şimdi orada da yaprak kıpırdamıyor.
Ankara’da tarihin en büyük terör saldırısı gerçekleşti, bölgeden bir tek Sudi Arabistan taziye gönderdi. Ortadoğu’nun 5 merkezinde büyükelçiliğimiz yok.
Topluma hakim olan tek bir ortak duygu var: Nefret. Birbirini bir kaşık suda boğmaya hazır insanlar ülkesi haline geldik. Ülkenin iklimine tarihin hiçbir döneminde eşi benzeri görülmemiş bir kamplaşma-kutuplaşma havası hakim. Bir Türk, bir Laz bir Kürt ve bir Çerkez artık fıkralarda bile bir araya gelemiyor.
Bir zamanlar “paralel” esaretinde çırpınan yargı şimdi de Saray’ın esaretinde... Sıfırlanan listesinin tepesinde “adalet” yazıyor.
Polis organize suç şebekesi lideri koruyor, gazetecinin alnına silah dayıyor, arabasının arkasına ceset bağlayıp gezdiriyor... En büyük gururumuz TSK terörist sanıp vatandaş bombalıyor. Koskoca Genelkurmay F-16’larla “oyuncak uçak” düşürüp kahramanlık destanı yazdık diye açıklama yapıyor.
Ve farkında mısınız başımıza bütün bunların sebebi her şey veya herkes olabiliyor ama asla ülkeyi 13 yıldır tek başına yöneten AK Parti olamıyor.
1 Kasım’da seçime gidiyoruz. Konuşmalara bakıyorum, sanki 13 yıldır ülkeyi Selahattin Demirtaş yönetiyor. Yahu arkadaş... Hükümeti sorumlu tutmamız için başımıza daha ne gelmesi gerekiyor?
