23 Nisan yaklaşırken…

Çocuklar için birbirinden renkli ve eğlenceli etkinlikler, 23 Nisan günü bizi bekliyor. Ben hangisine gideceğimizi düşünürken, benim çocukluğumdaki 23 Nisan Ulusal Egemenlk ve Çocuk Bayramı’nı nasıl heyecanla beklediğimizi hatırladım. Dünyanın çeşitli ülkelerinden yüzlerce çocuk ülkemize gelir, koca bir stadyumda kendi halk oyunlarını oynar ve sonunda barış ve kardeşlik mesajları verirlerdi. Hani “Biz büyüdük ve kirlendi dünya” diyeceğim ya, yine de yeni nesilden çok umutluyum ben.

Sadece Ankara’ya gelirdi dünya çocukları ve bizim içimiz giderdi İzmir’de. Biz de isterdik şehrimize gelsinler. Derken bir gün, 23 Nisan’da ilk kez İzmir’e geleceklerini duyduk. Heyecandan günlerce uyuyamamıştım. Fransız bir kız geldi bizim apartmandaki şanslı bir çocuğa misafir olarak. Komşu çocuğun evinden çıkmayıp, kırık dökük İngilizceyle anlaşmaya çalışırdık Karin’le. İzmir Göztepe Stadı’nda, benim için dillere destan bir kutlama yapıldı o sene. Karin’le yıllarca mektup arkadaşı olduk sonra. Ben her sene, Ankaralı çocukları kıskanarak büyüdüm.

Bu yıl yine kutlamalar var ama sanki benim çocukluğumdaki heyecanlı bekleyiş geçti. İnternet çağındayız. Çocuklar birbirleriyle görüntülü konuşabiliyorlar. Hatta ne konuşması, online oyun oynuyorlar farklı ülkelerden. İsterdim ki o mektuplaşma heyecanını yaşasın çocuklarım. Onun yeri e-posta aldı. Yine de, tüm o güzel kutlama atmosferini yaşasınlar istiyorum. Bir bayram olduğunu ve bu bayramın onların olduğunu anlasınlar. 23 Nisan’da, yetişebileceğim tüm kutlamalara götüreceğim onları.