Çözümün bir parçası

Biz gerçekten soruları çok, sorunları çok bir toplumuz ve bize çözüm yollarını ya hiç öğretmediler ya az öğrettiler ya da çok geç öğrettiler. Peki ümitsiz miyim? Hayır, klişedir ama yeni nesil gümbür gümbür geliyor.

GENÇLER DAHA CESUR, ÖZGÜR VE YENİLİKÇİ

POSTA Gazetesi’nde yani burada sizin için sizinle, haftanın 6 günü yazmama rağmen sizlerden gelen sorulara yetişebildiğimden emin olamıyorum. Açıklık getirmemi istediğiniz konulara değinme kısmında ise seçme anlamında gerçekten zorluklar yaşıyorum. Biz gerçekten soruları çok, sorunları çok bir toplumuz ve bize çözüm yollarını ya hiç öğretmediler ya az öğrettiler ya da çok geç öğrettiler. Peki ümitsiz miyim? Hayır klişedir ama yeni nesil gümbür gümbür geliyor. Onları asla hafife almıyorum. Farklı yaklaşımlardan, anlayışlardan ve alışkanlıklardan gelmemize rağmen çözüme daha odaklı olduklarını düşünüyorum. Daha cesur, daha özgür ve yenilikçi bakış açıları olduğunu düşünüyorum. Dolayısıyla sadece daha hızlı öğrenmekle, çözüme daha kolay odaklanmakla da kalmayacak bizim pencerelerimizi bile genişletecekler; bundan hiç şüphem yok.

ÇOCUKLARIMIZIN SORULARINI DUYMAMIZ GÖRMEMİZ GEREKİYOR

Geçenlerde idealist, genç bir öğretmenle yaptığım sohbette şunu dile getirdi: 'Çocuklarımız ileride pek çok şey için, hayatlarında gerçekleştiremedikleri ya da istemeden yaptıkları pek çok şey için bizi suçlayacaklar. Yer yer haklı olacaklar, yer yer haksızlık da yapacaklar. Önemli olan şu; bunun en az olması için ne yapabiliriz? Bir köprümüz olmalı.' Geçişken olmalı ruhlarımız. Bizim bunun derdine düşmemiz gerekiyor. Bu yeni bir durum da değil; biz de kendi anne ve babalarımızı çeşitli şeyler için suçladık ama nesiller geçtikçe bunu azaltarak yok etmemiz gerekiyor. Çocuklarımıza alan açmamız, çocuklarımızın sorularını duymamız, görmemiz gerekiyor. Onlarla birlikte, onların fikirlerini alarak, onlar için çözümler aramamız ve bu çözümleri dayatmamamız gerekiyor her şeyden önce. Bir akıl birliğine, bir düşünce birliğine varmamız gerekiyor. Varamadığımız yerde saygı duymamız gerekiyor. Ben kadın sağlığı alanında, elbette Türkiye'nin eksik kalmış sorunlu bölgelerinden birinde çırpınıyorum ama mesele sadece kadın sağlığıyla sınırlı değil. Ben branşım, yetkinliğim ve etki gücüm bu olduğu, burada olduğu için buradan ulaşmaya çalışıyorum topluma ama sizin de her birinizin birer uzmanlık alanı, birer yetkinlik konusu, birer ilgi konusu olduğundan eminim. Kendinizi geliştirmenizin önünde bir engel varsa onu kaldırmak için vakitlice çabalayın.

SOSYAL PAYDAŞLIK BAĞIMIZ GELİŞMELİ

Çok yakında dijital olarak hayata geçireceğim, çok önem verdiğim bir proje var. Bunun didaktik bir yanı olmasına çabalamıyorum. Aksine keyifli olmasını ve doğal olmasını istiyorum. Farklı nesillerden gençlerle, benden farklı düşünebilen, benden daha esnek olabilen, belki de bir zamanlar benim anneme babama baktığım gibi bakan gençlerle dünyayı, hayatı, sorularımızı, sorunlarımızı ve illa ki çözüm olasılıklarımızı konuşmak istiyorum. Çünkü çok iyi biliyorum ki birbirimizi tam da anlamadık, birbirimizi çok seviyoruz, alt nesillerimizle aramızda kesinlikle bir sevgi bağı var ama saygı ve dayanışma bağının, sosyal paydaşlık bağının da gelişmesi gerektiğini düşünüyorum. Bizler belli bir yaşa gelene kadar aile toplantılarında, önemli konular konuşulurken, kararlar alınırken dahil edilmeyen çocuklardık. Bu yaş ve bu sınır elbette belli bir ölçüde korunabilir ve bunun en doğrusunu uzmanlar söyleyecektir. Ancak bizim bu yaşı, bu sınırı kendi çağımızda olduğundan farklı bir yere taşımamız da gerekiyor. Çocukların, gençlerin toplumun sosyal yaşam alanına doğru biçimde katılması, sorunun değil çözümün bir parçası olması için fikir alışverişleri ve gerçek etkileşimler çok önemli. Onay beklemeyen, yaranmaya çalışmayan, kendi doğalında savunma geliştiren bir yaşamda deneyimleri ve fikirleri hepimiz için çok daha kıymetli olmalı. Şimdi herkes kendi evine baksın mı? Çatışmaya odaklanıp iletişimi kaçırıyor olabilir misiniz? E bunu değiştirebiliriz. Deneyelim.