Kıskanıyor öyleyse seviyor-mu acaba?

Kadın ve erkeğin birbirinin sınırlarını ihlal etmesi, kıskançlıkla, öfkeyle ‘sahiplik’ duygusuna girmesi, sağlıklı ilişkinin bir parçası değil.

EŞİM BENİ HİÇ KISKANMIYOR BU SAĞLIKLI BİR DAVRANIŞ MI?

SORU: Hocam, eşim beni kıskanmıyor. Giyimime karışmaz, biri iltifat etse öfkelenmez ve bu benim hiç hoşuma gitmiyor. Seven kıskanır demezler mi? Neden bazı erkekler kıskanmıyor, bu sağlıklı mı?

CEVAP: Bu adamlar da ne yapsalar yaranamıyorlar bize. Şaka bir yana, yetişkin kadınların yönetilmeye ihtiyacı olmadığını bilen ve eşine güvenen bir erkekten rahatsız olmayı, kodlarımızdan hemen çıkarmamız gerek. Seven kıskanır, erkek adam şöyledir böyledir diye diye bu kodları oturttular sistemimize. Ama doğrusu bu değil. Siz hoşlanmadığınız bir davranışa ya da söze tavır koyabilecek yetkinlikte bir kadınsınız, nerede, ne giyeceğinizi de bilirsiniz. Eşinizin size güvenmesi ne kadar güzel. Doğrusu da bu. Sakın kıskandırmaya falan çalışmayın (maalesef bunu çok duyuyorum). Üstelik, kadın ya da erkek için şunu düşünmek korkunç olmaz mıydı? Eşlerinin, yabancı bir erkek ya da kadının adımlarını aslında geri çevirmeyeceğini ama bu kıskançlık belasından sebep geri çevirmek zorunda kaldığını düşünmek, bilmek... Sadakat, kıskançlıktan bağımsız bir şeydir. Mecburi olunca adı çok da sadakat olmuyor. Dolayısıyla özgür iradenizle sadık ve kendi kararlarını alabilen bir eş kesinlikle yeğdir. Kıyafet konusuna gelince karşılıklı fikir alışverişi yapabilirsiniz ama kısıtlamalara hiç özenmeyin.

ERKEK ARKADAŞIM ŞEHİR DIŞINDAYKEN EVE HAPSOLUYORUM

SORU: Erkek arkadaşım çok kıskanç. Şehir dışı görevinde olduğunda kesinlikle dışarı çıkamıyorum. Ama o buradayken istediğimi giyiyorum, onunla ya da onsuz dışarı çıkabiliyorum, hayatım tümden değişiyor. Beni çok sevdiğini biliyorum ve onu çok seviyorum. Ama 2 yıldır görevde ve daha da sürecek. Hayat böyle kolay olmuyor. Nasıl davranmalıyım?

CEVAP: Sağlıklı ilişkide güven ve birbirinin mutluluğunu isteme hali olmak zorunda. Sizin iyi vakit geçirmenizden, mutlu olmanızdan rahatsız olmaması gerekir. O sizin haminiz, korumanız değil. Dışarı çıkamamak, bunun için izin almak falan ne demek! Gençliğinizi sokakta bulmuş gibi davranmanıza gerçekten üzülüyorum. Siz de ona bu şekilde müdahale etmemelisiniz tabii. O orada dışarı çıkacak, arkadaşlarıyla hoşça vakit geçirecek, siz de burada. O varken de, yokken de istediğinizi giyebilirsiniz, giyebilmelisiniz. Birbirinize, gittiğiniz yerleri haber verebilirsiniz ama eve hapsolmak kabul edilemez. Ben sevdiği insanın evde bunaldığını bilmek ve bundan rahatsız olmamak halini sağlıklı bulmuyorum. Dolayısıyla bu konuların oturulup konuşulması ve doğru çözüme kavuşturulması gerektiğine inanıyorum. Çözüm bulunamazsa da daha kalıcı çözümler bulunmalı. Hayatın böyle geçmesine razı olmamalıyız. Sevgiye, aşka sonsuz saygım var. Aşk evliliği yapmış bir kadınım. Ancak bu aşk mı? Aşk bir hapishane olabilir mi? Yarı açık olunca durum hafiflemiyor maalesef. Psikolojik destek almanızı da önemsiyorum.

KIZIM ŞİDDET GÖRDÜĞÜ NİŞANLISIYLA BARIŞTI HİÇ RAHAT DEĞİLİM, NE YAPMALIYIM?

SORU: Canım hocam, kızım, nişanlısından şiddet gördü ve tüm karşı çıkmalarımıza rağmen barıştı. Şimdi çocuk eskisinden çok çok iyi, ilgili. Ama ben şiddetin tekrarlayan bir şey olduğunu düşünüyorum. İyi günde herkes iyi yani. İnsanları sorunlarda görmek lazım. Ama ayırmak için baskı da yapamıyoruz, ters teper. Ne yapmamız gerek?

CEVAP: Yıllardır evli ve bekar pek çok çiftle çalıştım. Bir kız bir de erkek çocuk annesiyim. Çok yönlü baktığımda kaygınızı tüm kalbimle hissediyorum. Ve evet ben de şiddetin bir kereyle kaldığına hiç şahitlik etmedim. Yoktur demiyorum ancak ben meslek yaşantımda görmedim. Çünkü mesele yalnızca fiziksel şiddet değil. Onu yapmayınca iş bitmiyor. Bunun bir de psikolojik, cinsel şiddet boyutu var. İnsanlar hatalarından ders alamazlar mı? Elbette alabilirler. Ancak şiddete meyil epey yerleşik bir durum aslına bakarsanız. Dolayısıyla nişanlının profesyonel yardım almasının şart olduğunu düşünüyorum. Hatta kızınızın da. Ayırmak yönünde baskı yapmak ters tepiyor çoğu zaman, haklısınız. Ancak insan çocuğunu da bile bile teslim edemiyor güvenmediği birine. Dolayısıyla burada şahsi bir öneride bulunabilirim. Ancak bir psikologdan da görüş almanızı rica edeceğim. Kızınızı kimseye teslim etmeyin yani evliliğe bir alma gitme gibi bakmayın ve her daim yanında olacağınızı her ikisine de hissettirin. Evliliklerine saygı göstermemekten bahsetmiyorum, yanlış anlaşılmasın. Maalesef bazen artık birer yetişkin olan çocuklarımızın doğruyu, yanlışı bizzat görmelerine, hatalar yapmalarına da alan açmamız gerekiyor. Uyarmayın demiyorum ama galiba kendini ikna etmesi için bazı şeyleri bizzat görmesi gerekiyor. Biraz zaman tanıyın. Ve o arada profesyonel yardım almasını sağlayın.