Giriş
Kızlarımız hayatlarının yeni aşamalarında kaygıyla bekleşirken kuvvetli ve içten bir sarılma, bir bakışla pek çok anlamda cesaretlenebilir ve onarılabilirler. Bunu sakın unutmayın.
KIZIMLA KONUŞMAYA UTANIYORUM
SORU: Hocam, eşimle ayrıyız ve kızımın velayeti bende. Anneyle iletişimimiz yok maalesef. Artık 12 yaşında ve çok yakında ergenliğe gireceğini tahmin ediyorum. Utandığım için onunla özel konuşmalar yapamıyorum. Zaten nasıl yapacağımı da bilmiyorum. Ama bir şekilde hazır olmalı, bilinçli olmalı diye düşünüyorum korkmaması için. Bunu nasıl yapabilirim, kim konuşmalı bir kız çocuğuyla?
CEVAP: Utanılacak hiçbir şey yok. Çünkü bedeninin, hormonlarının ve sağlıklı yaşamın bir sonucu olarak adet görecek ve bedeninde birtakım değişiklikler yaşanacak. Siz de kitaplardan, makalelerden, uzman görüşlerinden yardım alarak gerekli tüm konuşmaları yapabilirsiniz. Ama diyelim bunu tercih etmiyorsunuz; ikinci bir seçenek büyükanne, hala, teyze, kuzen gibi yaşça büyük kadın bir yakının bu görevi üstlenmesi olabilir. Bu da ihtimaller arasında yoksa okuldaki rehberlik öğretmeninden bir görüşme talep edebilir, ailevi durumunuzdan bahsedebilir ve yardım isteyebilirsiniz. Bir baş ucu kitabı üzerinde çalışıyoruz. Umarım en kısa zamanda onu sizlerle buluşturup cinsel eğitimle ilgili pencereler açabiliriz. Bilinçlisiniz, kızınıza vermeniz gerekenleri biliyorsunuz, bu çok güzel. Her zaman yanında olun. Sizden utanması ya da korkması gerekmesin. Ve yanlış bilgiye maruz kalmasın.
İKİ KIZIMA YOLDAŞ OLAMADIM, PİŞMANIM
SORU: Hocam, ben 3 kız çocuk annesiyim ve ilk ikisinde annemden ne gördüysem onu yaptım. Bu yüzden ilişkimiz de iyi sayılmaz. Ama tekne kazıntımda sizinle tanıştım. Regli, aşkı anlattım, sütyen almaya götürdüm, önerilerinizle başka bir ilişki kurdum. Ancak pişmanlıklar yakamı bırakmıyor. İlk ikisinde de bunları yapsaydım, onlara kadın olma yolculuklarında yoldaş olsaydım (böyle söylemiştiniz) her şey başka olabilirdi. Büyük kızım şimdi evlenmek üzere ve bu defa ilk gece konuşması yapmam gerekiyor ama o daha zor geliyor. Ne yapmalıyım sizce?
CEVAP: Hiçbir şey için geç değil. Bizde ne var biliyor musunuz, pişmanlıklarımızı itiraf edemiyoruz. Oturun kızlarınızla konuşun, deyin ki ‘Ben, siz çocukken ve ergenliğe girerken daha bilinçsiz bir anneydim. Bildiklerim, yaşadıklarımdan ibaretti. Ama sonra ben de geliştim, dönüştüm ve kardeşinize daha iyi bir versiyonumu sunabildim. Sizi aynı biçimde seviyorum ve hayatın bundan sonraki kısmında yoldaşınız olmayı istiyorum’. İlk geceye dair konuşmaların da eski ve gereksiz versiyonları var. Onlara, sevdikleri insanla ilişkilerinde ten uyumlarının ve şeffaf iletişimin sağlıklı, mutlu bir cinsel yaşam getirebileceğini, kendilerini sıkmadan, strese sokmadan zamana da yayarak akışta hissetmelerinin yeterli olduğunu anlatabilirsiniz. Zamanla ve sevgiyle tecrübe edineceklerini ve ne hissederlerse ne yaşarlarsa yaşasınlar her zaman size gelebileceklerini, her zaman yanlarında olacağınızı söyleyebilirsiniz. İlk gece kanamasının da kanama olmamasının da normal olduğunu bilsinler, bakın bu önemli. Ayrıca hazır hissetmemeleri halinde bunun illa da ilk gece yaşanması için kendilerini mutsuz etmelerine de gerek yok. Partnerleriyle bunları konuşabilsinler. Annelik bitmiyor, merak etmeyin. Elbet bir yerinden gönlünüze göre yönetirsiniz süreci. Hepinize sevgiler.
YALNIZ BIRAKARAK HATA MI YAPTIM?
SORU: Hocam, kızım dün adet gördü ve ben ne yapacağımı bilemedim. Yanına gitmedim, özel bir an diye. Pedi odasına bıraktım. Ama gece duydum ağlıyordu. Elim ayağım birbirine dolaştı. Ben de kendi kendime öğrenmiştim, korkmuştum ama sonra geçmişti. Yalnız bırakmak daha normal geldi ama hata mı yaptım bilmiyorum.
CEVAP: Çocuklarımızın özel anlarına, kişisel alanlarına tabii ki saygı duyacağız. Ama böyle bir anda rahatlatan bir konuşma, sıcak bir sarılma hiç fena olmaz. Geç kalmadınız. Gidin, ona regl döngümüzün nasıl gerekli ve sağlıklı bir şey olduğunu, nasıl yaşanacağını, neler olabileceğini anlatın, hazırlıklı olsun. Pedlerin çeşitlerini, nasıl kullanması gerektiğini bilsin. O günlerde ruhsal olarak yaşayabilecekleri şeyleri de bilsin. Sarılın, sevdiğinizi söyleyin, büyümesinin güzelliğinden bahsedin. Siz ve bizim neslimiz aslında, yalnız bırakılmış ve bilinçsizlik nedeniyle her şeyi zor yoldan öğrenmek zorunda kalmış çocuklardık. Ama çocuklarımız da öyle mi olmalı? Hayır, bir şeyleri değiştirdik, değiştiriyoruz, değiştireceğiz. Kızlarımız hayatlarının en doğal olayından utanmayacaklar, korkmayacaklar. Yepyeni bir şey bu onlar için, kalplerini ferahlatmamız önemli.
