Uğurcan’ın yokluğunu görünce Servet Çetin uzaktan vurun, bol bol da şut atın demiş olacak ki, Saiz sağlam bir şut çıkardı, Rey Manaj, Denswill’in yanından kafayı çakıp, tamamladı. Al sana 2-0. Buraya kadar hasta bir Trabzonspor İzledik.
Soğuktan uyuşmuş, ne yaptığını bilmeyen, kaleye Sivasspor’u çağıran bir kılıktaydılar. 20’nci dakikadan sonra bu kez hastalık Sivasspor’a bulaştı. Baskıdan çıkamadılar, manasız bir top kaybına neden oldular ve Trabzonspor bu zorlamayı lehine çevirdi. Maçın başında sürekli Visca’nın kanadını kullandılar. Pepe sağda buz kesti.
Ne zaman ki ataklar sağ tarafa yoğunlaştı oradan çıkan sonuç golü getirdi. İki kanadın birini hatırlamaları beraberliği de sağladı. Tam beş ayağa pas, Onuachu’nun kalçadan çıkarttığı şut Trabzonspor’a, “Ben buyum işte” mesajını iletti. Beraberlik son yarıyı iki takımın da kazanma umuduyla başlattı. Önce Sivasspor hücum alanını zenginleştirdi. Ardından Trabzonspor dengeleyip saldırdı.
Fakat yazının başında söylediğim şut teşebbüsleri Sivasspor’a muazzam bir gol daha getirdi. Manaj, hocası ne demişse yaptı. Olağanüstü vurdu. Gecenin talihsizi Muhammed Taha bu gole de bir şey yapamazdı. Çünkü savunma Manaj’ı şut menziline kadar soktu. Şu hakemler düdükleri, yardımcılar bayrakları nereden alıyor bilmiyorum ama bunca emeği heba etmekte bire bir oluyor. Trabzonspor’un beraberlik golünü VAR kurtardı.