Giriş
Kemerlerinizi bağlayın. Ya da bağlamayın rahat oturalım. Bu köşede Instagram profiline sıkıştırılan, kimsenin hayal kırıklığına uğramadığı, mutsuz olmadığı, her şeyin yolunda gittiği ‘müthiş’ hayatları konuşuyoruz. Posta-Portre’nin bu haftaki konuğu Gazapizm.
Modern zamanların Robin Hood'u
Gazapizm, nam-ı diğer Anıl Acar, “Montumun cebinde yok kuruş, zıplıyor herkes kanguru sanki... Bu hayatın heycanı meycanı yok” sözleriyle yaşamımıza adeta zıplayarak girmişti. Son zamanların en sevilen rapçilerinden biri oldu. Çıkardığı her şarkı milyonlarca kez dinleniyor. Bana öyle geliyor ki; isyankar sesinde evrenin gizemini çözmüş birinin bilgeliği var.
Artık neler yaşadıysa, tüm keder ve öfke sesinde birikmiş gibi... İnsana sürekli ‘Alayına isyan!’ modunda geziyormuş hissi veriyor. Bir yandan da onu modern zamanların Robin Hood’u olarak görüyorum. Robin, Sherwood Ormanı’ndan çıkmış da artık yoksulların, ezilenlerin hak arama mücadelesini Gazapizm’in şarkılarında veriyor sanki. Son albümü ‘Hiza’daki muhteşem şarkı ‘Unutulacak Dünler’deki “Açsa karın, yağma artık isyan sayılır” sözü bu tezimi kanıtlıyor bence.
Masalı olmayan çocukların esaslı abisi
Sahtelikten uzak, sade bir Instagram profili var. Eğlence peşinde olanları başka hesaplara alalım efendim. Çünkü burada gam, keder ve başkaldırı var. Bu profilde onu, pazarcı bir teyzenin yanında otururken ya da zafer işareti yapan küçük bir sokak çocuğuna sarılırken göreceksiniz. Sokak çocuklarıyla çekilmiş bolca fotoğrafı var. “Büyüdüğü sokaklarda masalı olmayan” çocuklarla... Benim için hassas bir konu olduğundan en çok bu çocuklarla olan fotoğrafları dikkatimi çekti.
Gece karşıma çıkan bütün sokak çocuklarına “Sizin uyku saatiniz çoktan geçti, hadi evinize” diye söyleniyorum. Gidemeyeceklerini bilsem de... Sonra da hepsinin süt içip gece yarısından önce çoktaaan uykuya daldıklarını hayal ediyorum. Benim hayalim, onların gerçeğini değiştirmese de gerçeklerin kalbimde yarattığı sıkıntıyı hafifletiyor ama Gazapizm’in dediği gibi “Çünkü en güzel şiirler çocukların olacak.” Umarım, en kısa zamanda...
‘Çok küçüktüm çıktım evden, çok büyüktü evren'
Selda Bağcan’la olan fotoğrafına torpil geçiyorum ve profilin şampiyonu seçiyorum. Ne kadın ama! Profilinde birden fazla kez “Çok küçüktüm çıktım evden, çok büyüktü evren” cümlesine rastladım. Bu cümleyi seviyor olmalı... Bu arada rap müziğe karşı mesafeli olduğunu söyleyenler bile son albümü ‘Hiza’yı öve öve bitiremiyor. Henüz dinlemediyseniz bir şans verin derim. Karantinada keşif yapmaktan daha iyi bir şey varsa söyleyin!
Ondan öfkesini almayın
Hafta sonu eklerimizin yayın yönetmeni Işıl Cinmen’e kalbinin ve aklının kapılarını açtığı bir röportaj vermişti. Çoğu cümlesini altını çizerek okuyacağınız bu röportajda da şarkılarında olduğu gibi galaksiyi aşan kocaman laflar etti. “Mutlu insanlarla frekansım tutmuyor. Koşulsuz mutlu davranan insanlar bana manik geliyor. Aşırı mutlu olmamız gereken bir yerde yaşamıyoruz ve öyle bir hayat da yok” gibi...
Zaten kendine seçtiği isim Gazap, ‘öfke ve hiddet’demek. Şöyle açıklıyor, “Öfke, isyanın temelidir. ‘Üzgün olmaktansa öfkeli olmayı yeğlerim’ der ya Ulrike Meinhof. Ben de öyleyim. Çocukluğumdan beri en derin ve temel duygum öfkeydi. Yaşadığım olaylara verdiğim reaksiyonlar hep çok yüksekti. Öfkeliydim. Benden öfkemi alırsan, azalırım.” Hayata biraz pesimist gözlüklerle bakan, olabildiğince şeffaf biri.
Benim için fazla karanlık olsa da, söylediklerine katılmamak elde değil. Her cümlesi kendi içinde birer aforizma gibi... Her cümlesinden duyar akıyor. ‘Unutulacak Dünler’ şarkısında “Senin yandığından daha fazla yanan insanları duymuyorsan, nasıl olcaz arkadaş?” diyor. O kadar haklı ki... Ne diyeyim, vay be!
