ABD, Ukrayna'nın kazanmasını istemiyor

Savaş sadece motivasyonla kazanılmaz. Washington Post’ta yakın zamanda yayınlanan bir rapora göre, ön cephedeki Ukraynalı birliklerin cephanesi tükeniyor.

Topçu mermilerinin karneye bağlanması, Ukraynalıları, planlanan saldırıları iptale zorluyor ve Rus saldırılarına karşı pozisyonlarını korumayı zorlaştırıyor. Mühimmat kıtlığı, yazdan bu yana topçu atışını yüzde 90 azaltmaya zorlamış. ABD’de Biden yönetimi Ukrayna’nın kazanmasını istemiyor sanki. Bunun yerine Kiev’i, Ukraynalıların Kırım da dahil olmak üzere ülkelerinin büyük bölümünü Putin’e devredeceği bir anlaşmaya zorlamak istediğine dair işaretler görüyoruz. Bunun en iyi kanıtı, Washington’un Ukrayna’ya Kırım’daki Rus hedeflerini vurmak için gerekli silahları sağlamak konusunda geri adım atmış olması.

ABD, Ukrayna’ya 50 milyar dolarlık silah pompalarken, aslında verdiği şey oldukça tek boyutluydu. Washington çoğunlukla sınırlı menzilli silahlar (obüsler, toplar, savaş araçları) ve Patriot hava savunma sistemleri gönderdi. Washington yönetimi, geniş silah stoklarına sahip olmasına rağmen uzun menzilli füzeler göndermekten hep imtina etti. Bunun bir örneği, ABD’nin Ukrayna’ya Himars topçu roket sistemi verip, mühimmatını sınırlı tutmasıydı. Öyle ki Biden yönetimi, Himars mühimmatının türünü sınırladı ve Ukraynalıların Rus kuvvetlerine yalnızca cepheden 50 mil uzaklığa kadar saldırabilmesine izin verdi; bu da Kırım’ı vurmalarını engelledi. Ruslar işe uyandı ve ikmal noktalarını cepheden 50 milden uzağa, Kırım’a taşıdı.

Özetle Biden yönetimi, Ukraynalıları Rusya’ya karşı sürekli ve uzun vadeli bir saldırı yürütme yeteneğinden mahrum bıraktı. Kongre bile, ABD’nin Ukrayna’ya yaptığı yardımın devam etmesi konusundaki yasama çıkmazını çözmeden Noel tatiline gitti. Gerçek şu ki, Ukrayna’ya yardım yenilense bile savaşın mantıklı bir şekilde sonlandırılmasının düşünülmesi gerekiyor. Ukrayna’nın, Rusya’nın 2014’ten bu yana ele geçirdiği tüm toprakları geri alma konusundaki ısrarı anlaşılabilir ancak bu hedefe yakın zamanda ulaşılamayacağı da bir gerçek.

Rusya’nın güçlendirilmiş savunması ayakta. Rus ekonomisi beklenenden daha dirençli olduğunu kanıtladı ve askeri sanayi üretimi Ukrayna ve müttefiklerinden çok daha hızlı çalışıyor. Çatışma, Batı’nın, özellikle Avrupa’da ve önemli ölçüde ABD’deki savunma sanayii tabanındaki boşluğu açığa çıkardı. Batı’nın Ukrayna’ya ihtiyacı olan top mermilerini sağlayamaması, telafisi yıllar alacak bir ihmalin kanıtıdır.

Rus cephesinde ise Putin’in bendeki izlenimi ve açıklamaları, mevcut savaş hatlarında ateşkesi kabul etmeye hazır olduğunu gösteriyor. Geri çekilmek istemese de tüm Ukrayna’ya hâkim olma hedefinden vazgeçmiş gibi görünüyor. Ateşkes, Rusya’nın toprak iddialarının tanındığı anlamına gelmez ve nihai olarak AB ve NATO’ya üyelik de dahil olmak üzere Ukrayna’yı Batı’ya bağlayacak önlemlere kapıyı açabilir. Bu arada Rusya’nın dondurulmuş varlıkları Ukrayna’nın yeniden inşası için kullanılabilir. Avrupa’da kalıcı barışa giden tek gerçekçi yol, şimdilik bu olabilir.