Giriş
Yarın mutlaka sandığa gidelim, vatandaşlık görevimizi yapıp oyumuzu kullanalım. Ben, yine rekor seviyede bir katılım olacağını düşünüyorum. Türkiye’nin demokratik olgunluk seviyesine yakışacak, olaysız bir şekilde ikinci turu da tamamlayacağımıza inanıyorum. Seçim yarışında ağır sözler söylendi, öfke ve kırgınlıklar oldu, kurumlar siyasi çekişmenin ortasında konumlandı; iletişim cephesinde medya, ağır kutuplaşmanın ana mevzileri haline geldi. H
âlledilmesi gereken çok meselemiz var. 28 Mayıs’tan sonra Türkiye’nin normal gündemine dönmesini, vatandaşlarımızın yaşam standartlarını yükseltmek için ekonomiden hukuk ve insan hakları alanlarına kadar yapılması gerekenlerin bir an önce hayata geçirilmesini diliyorum. Şimdiye dek ağırlıklı olarak seçimlerin iç politikaya dönük yanlarını konuştuk, oysa sandıktan çıkacak sonuç, Ankara’nın uluslararası ilişkilerdeki konumunu yakından ilgilendiriyor. Öne çıkan başlıkları özetliyorum:
SURİYE: Arap Birliği masasına dönen Şam yönetimi, buradan aldığı moralle Ankara’ya daha sert mesajlar gönderiyor. Suriye Dışişleri Bakanı Faysal Mikdad, Türk askeri ülkenin kuzeyinden çekilmeden iki ülke arasında üst düzey temas kurulamayacağını tekrarladı.
KAFKASLAR: Ermenistan ve Azerbaycan arasında uzun yıllardır devam eden çatışmaların sona ermesi ve kalıcı bir barış ortamının sağlanması için önemli bir fırsat var. Ankara, Dağlık Karabağ savaşında aktif şekilde Azerbaycan’ın yanında yer almasına rağmen diplomasi masasında Erivan ve Bakü’yle de yakın temas hâlinde. Bir süre önce Ermenistan Başbakanı Nikol Paşinyan ve Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan arasında bir telefon görüşmesi yaşanmıştı.
Paşinyan ve Azerbaycan lideri Aliyev son bir ay içinde Brüksel ve Moskova’da yoğun görüşmeler gerçekleştirdi. Paşinyan, “Bölgede yaşayan Ermeni halkının güvenliğinin sağlanması şartıyla Karabağ’ı Azerbaycan toprağı olarak tanımaya hazır olduklarını” açıkladı. Azerbaycan ile bir anlaşma sağlanması durumunda Türkiye, Ermenistan’ın kara, hava yoluyla dünyaya açılan kapısı olur. Yakınlaşma, iki halk arasında karşılıklı önyargıların aşılmasına büyük katkı sağlar.
UKRAYNA-RUSYA: Savaş çok şiddetli şekilde devam ediyor. Dünya, gıda krizinin eşiğine gelmişken Türkiye’nin girişimleriyle “tahıl koridoru” açılmıştı. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın kişisel çabasının büyük rolü oldu. Millî Savunma Bakanı Hulusi Akar da en başından bu yana ciddi risklerine rağmen anlaşmanın yol kazasına uğramaması için çok uğraştı. Türkiye, Ukrayna-Rusya krizine en dengeli yaklaşan, esir değişimi, mültecilerin güvenli yerlere gönderilmesi gibi insani konularda en yoğun çaba harcayan ülke durumunda. Türkiye’nin gayretleri iki ülke arasındaki savaşın tamamen durmasına yetmeyebilir fakat bir bölge ülkesi olarak takındığı sorumlu tutum en azından çatışmanın dalga dalga yayılmasının önüne geçti. Ankara’nın, Karadeniz konusundaki hassas yaklaşımı muhtemelen ülkeleri 3. Dünya Savaşı’nın eşiğine gelmekten kurtardı.
ABD: ABD’nin Türkiye’deki popülaritesi çok düşük. Washington’daki yönetim çevreleri de ABD çıkarları açısından Türkiye’yi “güvenilir bir müttefik” olarak görmüyor. ABD’nin YPG’ye desteği, PKK’ya bakışı Türkiye’yi en fazla rahatsız eden konu durumunda. Diğer taraftan F-35 programından çıkarılmış olmak, F-16 tedariki yanıtının ise tam olarak karşılanmamış olması başka kritik bir mesele. Sorunların büyük kısmı karşılıklı güvensizlikle ilgili. Onarılabilir ama zaman ve çaba gerekeceği kesin.
