Üç yıl sonra Marmaris

Hatırlarsınız; yakın geçmişin en büyük orman yangınlarından biri Muğla’nın Marmaris İlçesi’nde, üç sene önce yaşanmıştı. 29 Temmuz 2021 tarihinde başlayan yangın ancak dokuzuncu günde, 6 Ağustos’ta kontrol altına alınabilmişti. Sekiz gün boyunca söndürülemeyen alevler tam 9 bin 52 hektar ormanlık alanı küle çevirmişti. İçmeler’den başlayan yangın Bayır, Osmaniye, Turgut, Orhaniye, Hisarönü mahallelerini etkisi altına almıştı.

Yine sıcak bir yaz yaşıyoruz. Memleket kavruluyor. Bu da yine ‘yangın mevsimi’ demek. Nitekim sadece kıyı şeridi değil, yurdun farklı bölgelerinden çok sayıda yangın haberi geldi son haftalarda. Bütün bunları ve orman yangını gerçeğini düşünerek geldim Marmaris’e…

Bozburun Yarımadası’nın yamaçlarında bugün hâlâ üç yıl öncenin izleri duruyor. Kömürleşmiş binlerce ağaç… Kimi yıkılmış, kimi yan yatmış, kimi ayakta ama simsiyah. İnsanın yüreğini burkan, canını acıtan gri-siyah görüntü tepeler boyunca devam ediyor.

Orhaniye’den Osmaniye’ye giderken, yol boyunca zihnimde hep üç yıl önce yaşananlar vardı. Ormanın içinden kıvrıla kıvrıla giden yolda, üç sene önce o sekiz gün boyunca hiç dinmeyen rüzgarın harladığı devasa alev bulutlarıyla baş edebilmenin neredeyse imkânsız olduğunu bir kez daha anladım.

Büyük yangının floraya verdiği hasar hâlâ gayet net gözlenebiliyor. Çamlar, ardıçlar, meyve ağaçları… Faunada meydana gelen kayıpsa ancak hafızalarda. Bölgedeki evcil ve yaban hayvanlarıyla arılardan büyük zaiyat vardı. Birçok bölgede yanan kovanlar, arıcılığı da olumsuz etkilemişti.

Detaylarına girmeyeceğim ama geçen üç yıl içinde devlet; yangından zarar gören bal üreticisi ve hayvancılık yapan köylüye maddi destek sağladı. Yanan ağaçların yerine yeni fidanlar dikildi, ağaçlandırma çalışmaları yapıldı. Her ne kadar şu an kaçı aktif bilmesek de yol boyunca kuyular açıldı. Orman içindeki ana yollar, iki yanından 10’ar metre genişletildi. Sık ağaçlık bölgelerde, yeni kontrol yolları açıldı. Yine ana yollara yakın bölgelerde, kuruyan otlar düzenli olarak temizlendi. Bunları takip ettik. Deprem gibi, orman yangınları da özellikle belli bölgelerde, tekrarlanan felaketlerden. Bu yüzden, öncekilerden ders alıp gelecektekileri daha az kayıpla atlatmak için hazır olmak zorundayız.

Ve tabiat… O da kendini onarıyor. Bölgede belki yüzlerce ağaç gördüm, gövdesi siyah-gri; tepesinden yeşermiş, yeni dallar, yapraklar vermiş. Kapkara gövdesinin içinden yaşam fışkırmış ağaçlar… Muğla kıyıları tam tabiriyle mavi ile yeşilin buluştuğu bir cennet. Yaralı ama umutlu bir cennet. İnsan unsurunun ne kadar önemli olduğunu görmüştük o acı günlerde. Bilinçli toplum olmanın önemini, dayanışma ruhunun kıymetini görmüştük. Denizlerden, ormanlara; cennetlerimizi korumak, doğaya sahip çıkmak hepimizin öncelikli görevi. Hiç unutmamamız gerekiyor bu gerçeği.