Giriş
Terör örgütü PKK’nın kaçırdığı çocukların ailelerinin Diyarbakır HDP İl Başkanlığı önünde oturma eylemi 22 Ağustos’ta Hacire Akar ile başladı. 70 yaşındaki Hacire Akar, 21 yaşındaki oğlu Mehmet Akar’ın HDP birasına girdiğini ve oradan dağa götürüldüğünü iddia etti.
“Ciğerim için buradayım. HDP oğlumu kaçırdı. Oğlum HDP binasına girdi bir daha çıkmadı. Ben oğlumu istiyorum. Yerde yoksa gökten de olsa getirecekler oğlumu. Bu binadan çıkmıyorum oğlum getirilene kadar” dedi ve üç gün sonra oğluna kavuştu.
O yalnızca evlatları kaçırılan diğer aileler için değil Türkiye için de bur umut ışığı yaktı. Türkiye’de siyasetçilerin “Kürt sorunu” dediği konunun aslında “terör örgütü PKK sorunu” olduğunu gösterdi. Günden güne artan sayıları ile 20 aile kilometrelerce yol kat ederek HDP il binasının önünde eyleme katıldı.
Bir çoğu HDP’ye oy verdiklerini söyleyen insanlar, yalnızca çocuklarını istiyorlardı. Elbette PKK onun siyasi sözcüsü HDP tabii ki onlarla işbirliğine giden hatta yeniden “Kürt açılımı” peşinde koşan siyasiler Türkiye tarihinde yaşanan bu önemli gelişmeyi kendi “siyasi hedefleri” için manipüle etmekten geri durmadılar.
Bu tarihi fırsatı sırf siyasi hedefleri için heba edecek türden açıklamalar yaptılar. Siyasi hedefleri HDP ile yerel seçimde kurdukları türden ilişkisinin en azından bir sonraki seçime kadar devam etmesi.
Umut değil fail
İyi Parti Genel Başkanı Meral Akşener, “Annelerimiz, devletin kapısı yerine, parti kapısına gittikçe, o partiye 'devlet' misyonu biçiyorsunuz…
Devlet kapısından beklenmesi gerekenler, bir parti kapısında çaresizlik feryadına dönüşemez” diye açıklama yaptı, CHP Sözcüsü Faik Öztrak da “Başka adreslerin kapısında çare aranmamalıdır, devletin kapısına gidilmelidir, aksi halde devletin otoritesi sorgulanmaya başlar” dedi.
Adı üzerinde elbette “muhalefet” edecekler ancak konuşulan konu PKK terörü; yani hepimizin hem Türk’ün hem Kürdün sorunu. Oysa aileleri dinleseler önce devlet kapısına gidip çocuklarının kayıp olduğunu bildirdiklerini göreceklerdi.
Nitekim, binden fazla aile ile temas kurup onlar üzerinden dağdaki çocuklarını indirmek için ekipler çalışıyor. 2018’de toplam 146 terörist dağdan gelip teslim oldu. 146 rakamına 2019’un sadece yedi aylık döneminde ulaşıldı.
Şimdilerde muhalefetin ağzına doladığı Kürt sorununun aslında “PKK sorunu” olduğunu gösteren en önemli gösterge terör örgütüne katılım rakamlarındaki hızlı düşüştür. 2013-2015 arasındaki açılım sürecinde PKK’ya katılım binlerle ifade ediliyordu.
Nitekim 2015’te katılım 5 bin 500’e kadar çıktı. Açılım sürecinin bitip terörle mücadele sürecinde 2016 yılında katılım 469’ya, 2017’de 161’e, 2018’de 136’ya indi.
2019 yılı başından beri de katılım 83 kişi ile sınırlı kaldı. Dolayısıyla sorunumuz Kürt sorunu değil, terör örgütü PKK sorunudur. Evlatları ellerinden çalınan aileler de, “umut” ya da “çözüm” olarak değil fail olarak gördükleri için HDP’nin önüne gidiyor.
