Malatya Yeşilyurt’ta ‘Darbeler’i konuşmak

Malatya'nın hayatımda önemli bir yeri var. 1969 yılının Ekim ayında yapılan genel seçimlerde Türkiye İşçi Partisi’nin Malatya’da bir milletvekili çıkarma ihtimali bulunuyordu. Hüseyin Aygün isimli bir öğretmen liste başıydı. Biz de bir grup Siyasal Bilgiler öğrencisi seçim kampanyasına destek için Malatya’ya geldik. Cengiz Çandar, geçen yıllarda yitirdiğimiz İMKB Başkanı Tuncay Artun, MAS matbaasının sahibi Lokman Şahin, ekibin içindeki isimler arasındaydı. Köyleri kasabaları dolaştık.

Çok beğendiğimiz yerlerden biri, Yeşilyurt (Çırmıklı) kasabasıydı. 48 sene sonra yine Yeşilyurt'tayım. Bu süre içinde hayatımızı zehir eden çok sayıda darbeyi konuşmak için düzenlenen toplantıdayım. Darbelerin değişik yönleri, (Belediye ile İnönü Üniversitesinin işbirliğiyle) düzenlenen sempozyumda, 12 oturumda ele alınıyor. Darbelere zemin hazırlayan ortamın, darbecileri cesaretlendiren gelişmelerin analizi yapılıyor. Belediye Başkanı Hacı Uğur Polat, bölge milletvekili Nurettin Yaşar, eski milletvekili Abdurrahman Kurt, konuşmacılar arasında.

Malatya’ya bir askeri müdahale döneminde, aranan bir öğrenci lideri olarak gelmiştim. (12 Mart 1971). Yanımda, bu darbe döneminde yaşamını yitiren İbrahim Kaypakkaya vardı. O meşhur kasketli fotoğrafını burada çektirmişti.

Hrant Dink’le Malatya

Malatya'ya bir kez de Hrant’la geldik. Arguvan Festivalinde konuşma yaptık. Hrant, Malatya’lı. Doğduğu evi gösterdi, eski mahallesinin sokaklarında dolaştı. Bizi akrabalarına, restorasyon projesi çıkmış Çavuşoğlu mahallesindeki kiliseye götürdü.

Bir gece, Arguvan’ın bir köyünde bir evin damında uzun bir sohbete daldık. Köylülerden, Ermeni gelinlerin öykülerini dinledik. Acı öykülerdi bunlar.

Ermeni mezarlığı

Malatya'ya bir gelişimdeyse değerli dostum Hosrof Köletavitoğlu’na rastladım. Ermeni mezarlığında son dua yerinin inşaatının tamamlandığını sevinçle anlattı. Belediye'nin müdahale etmesine ilişkin bazı kaygıları vardı. Resimler çektim. Yıllara direnen mezarlık, bir toplumun son kalan izleri bakımından anlamlıydı.

Korkulan oldu, belediye, son dua evini, bir gerekçeyle yıktı. Radikal’de bu acı durumu resimlerle birlikte büyük bir haber yaptık. Hürriyet, ertesi gün olayın üzerine gitti.

Ankara’nın yıkımdan memnun olmadığı anlaşıldı. Yeniden izin çıktı, biraz daha küçük bir binanın yapılmasına ruhsat verildi. Son halini gidip görmek istiyorum. Kapıyı yarın açtırabileceğiz. Onu da paylaşırım.

Malatya hatıralarımın şehri. Güzel ve kadim şehir... Dolaşmaya devam...