Ben geldim

İki haftalık mecburi bir ayrılıktan sonra tekrar beraberiz. Ben yokken geçirdiğimiz acı günleri, yüreğim sızlaya sızlaya televizyonlardan takip ettim. Ama Manavgat’tan Marmaris’e, Köyceğiz’e oradan Kastamonu’ya Sinop’a, Bartın’a, Rize’ye, Artvin’e... Velhasıl memleketin her köşesine yetişen kahramanları ve milli ruh denen o şaheseri, gururla seyrettim.

Düşünüyorum da... Mutad ABD oyunlarından pandemiye kadar... Terörün her türlüsünden deprem, sel, heyelan ve yangınlara kadar, darbe girişimi dahil başımıza gelmeyen kalmadı. Hamdolsun dimdik ayaktayız...

.............

En çok da hükümete şaşmaktayım. Bütün bunlara rağmen 20 yıldır iktidar. Ve hâlâ anketlerde birinci parti. Bilmiyorum dünyada örneği var mı acaba?

Siyasete bakıyorum. İki haftada fazla bir değişiklik olmamış. Millet İttifakı’nın adayı bile hâlâ belli değil. Ama erken seçim çağrıları gayrıciddi olarak devam ediyor. Bir ara Mehmet Şimşek’in adaylığı gündeme gelmişse de hemen düşmüş. Ne alâka diyeceksiniz. Demeyin... Dışarıda arayış “komşunun tavuğunun komşuya kaz görünmesi” kadar doğal gelmişe benzer.

Ne var ki... İmamoğlu’ndan kolay kurtuluş yok. Çabuk teslim olacağını sanmayın. İkinci bir Muharrem İnce vakası bence ufuktadır, dikkat.