Giriş
Vaktiyle Demirel’in o müthiş muhalefet ediş biçimi için “Allah korusun” derlerdi... Yâni o derece yıpratıcıydı. Bağırıp çağırmazdı ama bilgi yüklüydü, onu dinlerken bir şeyler öğrenirdiniz... Erdal İnönü nasıl da hayran hayran bakardı.
Şimdiki muhalefet, hep hakaret ağırlıklı konuştuğu ve hep belden aşağı vurduğu için, belki bir an dikkat çekiyor ama istihbarat ve bilgi eksikliği yüzünden hiç etkili olamıyor. Hele bir de yanlışları yüzüne çarpılınca, daha da hırçınlaşıyor. Ne fayda?
Bugünkü ana muhalefet, gelmiş geçmiş muhalefetlerin içinde en eleştirilen muhalefettir. Diyeceksiniz ki:
- Muhalefete muhalefet edilir mi? Edilir. Madem iktidarın alternatifidir, madem ülkeyi yönetmeye taliptir, eksiğini gediğini, yanlışını - hatta - yalanını konuşmak ve yazmak hepimizin görevidir. Bu bir husumet değil, bir hizmettir.
Muhalefet, sadece iktidara karşı yapılmaz. Rejimin muhalefet partileri de eleştirilir. Efendim, gazeteci muhalif olurmuş. Kırk yıl önceki laf bu. Bugün öyle mi? İster muhalif olsun, ister muvafık... Yeter ki gazeteci adaletli olsun.
