Giriş
Kimi köprü yaptırmam der, kimi köprüyü sattırmam diye yumruğunu masaya vurur, kimi de hazır yapılmış köprünün ücretsiz geçişini sağladığı için övünür. Özeti şudur: Başarılı bir hayat hikayesi. Hepsinden Allah razı olsun.
Hayatında çivi çakmamış, bir çeşme bile yapmamıştır ama onarım sonrası musluğu çevirip suyu ilk akıtan odur. Alkışlar arasında:
- İşte çağdaş Türkiye.
Bir yüce hizmet daha hatırlıyorum. Çocukluk günlerimdi. Bulunduğumuz ilçede bir dispanser açılışı vardı. Küçücük bir dispanser. Allah sizi inandırsın, dönemin başbakanı ve bütün bakanlar ilçeye geldiler ve açılışı kutlayıp kurdela kestiler. O dispanser binası, şimdi o ilçede orta sınıf bir market.
Kim demiş.... Tek dikili ağacı yok diye? Bütün ağaçlar onun. Gezi Parkı’nda 7 ağaç için verdikleri mücadeleyi unuttunuz mu? Şimdi Kaz Dağları’nda da aslanlar gibi çarpışıyorlar. Ormanlar bile onların eseri. Bize ilkokulda öğrettikleri ilk sosyal şarkı: Baltalar elimizde Uzun ip belimizde Biz gideriz ormana Hep ormana. Hâlâ düşünürüm: Niye baltalar elimizdeydi? Niye uzun ip belimizdeydi? Niye giderdik biz hep ormana hep ormana?
...............
Orman sevgisi bize bu eğitimle aşılanmış olmalı. Dikili ağacın lafı mı olur?
