Adı Cumhurbaşkanlığı için geçen adaylar, daha doğrusu iştahlılar, bu saatten sonra başka iş göremezler. Mesleklerini ifa edemezler. Halen oturdukları koltuğun hakkını veremezler. Mevcut görevlerini yürütemezler. Akılları fikirleri başka yerdedir. Cumhurbaşkanlığı hayaliyle yaşarlar.
*
Örnek mi? Faruk Gürler’den tutun Ekmeleddin Bey’e kadar.. Oradan tutun Ahmet Necdet Bey’e kadar... “Bende cumhurbaşkanlığı yapacak vasıflar yok” diyerek hangisi adaylığı reddetmiştir? O vasıflar olsa bile o tevazuyu hangisi göstermiştir?
*
Zannettim ki o tevazuyu bari Mansur Yavaş gösterecek. Bende bıraktığı izlenim öyleydi. Fakat baktım, o da diyor ki:
- 6’lı masanın kararına uyacağız. Sanki anayasa emri. Buyur Mansur Bey. Durum anlaşılmıştır.
Not: Şizofren... Bu hastalığın siyasete bulaştığını ilk Muharrem İnce’den duymuştum da pek inanmamıştım. Çünkü Muharrem kardeşim, iyidir hoş bir insandır da doktor değildir. Teşhis koyamaz. Ama iyi bir doktor olan Canan Kaftancıoğlu’na itimadım tamdır. O ne teşhis koyarsa inanırım.