Giriş
Desem ki size: - Dedem, Kurtuluş Savaşı’nda şehit oldu.
Ne bileceksiniz sahiden şehit oldu mu, olmadı mı? Kös kös dinlersiniz.
Şu ara maşallah, kiminle konuşsam, dedesi ya şehit, ya istiklal madalyalı.
En bayıldığım da: - Benim anneannem de başörtülüydü. Aha da fotoğrafı.
- Ablam hacca gidiyor. Arkadaş bir de eklemez mi:
- Hac mevsimi bu yıl Kurban’a denk geliyor galiba. Artık fazla kurcalamayın.
O arkadaş belli ki zamanın ruhu’nu yaşıyor...
Yaşasın... Hem milliyetçi bir aile, hem muhafazakâr...
Siyasi tercihi nedir derseniz, bence iyi bir sosyalist...
Kullandığı kelimelerden belli... Neden olmasın? Milliyetçi ve dindar solcular yok mu?
Hayli yaygın bu şimdi: Dedik ya: Zamanın ruhu.
Öyle bir ruh ki bu... Ateisti bile iftar sofrasına oturtuyor, ellerini açtırtıyor, Allah’a dua ediyor... muş gibi yaptırtıyor.
Neler görüyoruz. Bir de o vaziyette fotoğraf çektirtiyor. - Böyle bir ruh işte. İnsanı güya mahçup ediyor.
Ne mahçubiyeti? Öyle bir duygu kalmadı ki. Ruh, işte bunu bilmiyor.
‘Köprüye hayır’
Fatih Sultan Mehmet Köprüsü bakıma alınınca, şehir iyice felç oldu.
Siz köprüye hayır’cılardan mısınız? Hâlâ öyle misiniz? Vallaha haklısınız. Yandan çarklı arabalı vapur günleri ne güzeldi yahu...
Siz en iyisi, köprülerin üçünü de yok farz edin, rahat edin.
