Ey ruh...

27 Mayıs’tan mutluluk duyan kesim, bugün mahçubiyet duyuyor... Olmaz. Bu duygudan arınmaları lazım. 60 yıl önceki o ayıbı, ortak bir ruh’la defedip, şimdi demokrasiye hep birlikte sarılacağız.

Yassıada, artık bir Özgürlük Adası’na dönüşerek, 83 milyon vatandaşın ortak abidesidir. İdam kararlarının çıktığı o salon, Menderes’in Şeref Kürsüsü’dür.. O şeref, hepimize eşit olarak dağıtılmıştır. Sen ben yok. Partili partisiz, solcu sağcı, muhalif hatta münafık, kim varsa, herkes böyle bir hazineye sahiptir. Onu özenle muhafaza edeceğiz.

60 yıl aradan sonra, 27 Mayıs’ı, bir ayrışma değil, bir bütünleşme günü’ne çevirebilmek, büyük bir galibiyet... Demokrasi adına inşa edilmiş büyük bir eser. Asıl devrim bu işte. Yassıada zulümlerini ve zalimlerini ezip geçmek, onun yerine bir demokrasi abidesi dikmek. Asıl devrim bu.

Merhum Menderes, Zorlu, Polatkan. Ve tabii arkadaşları da. Yattıkları yerden muhteşem bir zafer kazandılar. Onu bize armağan ve emanet ettiler. Hangi partiden, hangi siyasi fikirden olursanız olun, bununla övünebilirsiniz. Mahçubiyeti bırakın, haydi... Ona dört elle sarılın. 27 Mayıs, sadece 27 Mayıs değildir. O çok şeydir.