Giriş
Ağustos, nasıl zaferler ayı ise eylül de tersine, kötü izler taşıyor.
6-7 Eylül olayları, bir mahcubiyet olarak orada durmaktadır. (1955).
12 Eylül Darbesi ayrı bir yüzkarası (1980). Daha durun.
Yarın öbür gün 16-17 Eylül cinayetleri geliyor:
Menderes, Zorlu ve Polatkan’ın idamı (1961). Hüzün dolu başka günler de var ama hatırlatıp içinizi karartmak istemedim. Bu kadarı yeter.
Bereket 9 Eylül İzmir zaferiyle başlayan ve birçok şehrin kurtuluşuyla devam eden enfes bir seri de var.
Bari içimizi o açıyor. Bir dakika... Belki unutmuşsunuzdur.
12 Eylül darbesinin getirdiği siyasi yasaklar, bir referandumla yine bir eylül günü kalkmıştı (1987).
O akşam Mavi Gece adıyla Yeniköy’de düzenlenen kutlamayı hiç unutamam. Velhasıl. Eylül beni çok düşündürüyor.
Takvim yaprakları, acı tatlı nice anılarla dolu.
-Yağmurlu bir gündü.
Bardaktan boşanırcasına. 1 Eylül 1969.
Ürkek, çekingen adımlarla Cağaloğlu’nda Tercüman Gazetesi’nin merdivenlerini tırmanıp göreve başladığım ilk gün...
Velhasıl.
Eylül ciltlere sığmaz.
Korona ve Gol
Her gol’den sonra futbolcular sarmaş dolaş. Buna bir çare bulmak lazım.
Artık onu da mı federasyon düşünsün? Bu futbolcuların hocaları yok mu? Kulüp doktorları yok mu?
Gol sevinci, başka türlü ifade edilemez mi?
