Gündem

Can kaybımızın 40’ın altına düştüğünü görünce çok sevindik. (Pazartesi) Tuhaf işte... 31 can kaybına sevinir mi insan? Toplam 4 binden fazla kayıp vermişiz ama kılımız kıpırdamıyor.

- Bu ne metanet?

Hayır. Metanetten ziyade... Rakamlar o kadar büyümüş ki, artık kanıksıyoruz herhalde. Amerika’nın 90 bin kaybına bakıp, belki de bağışıklık kazanıyoruz. İtalya’ya, İspanya’ya, İngiltere’ye bakıp, halimize şükrediyoruz. Yoksa her gün karalar bağlayıp yas tutmamız gerekirdi.

Biz az mı acı çektik? 36 yıldır terörde binlerce can kaybı verdik... Kalleşçe karakol baskınlarında katliama uğradık... Üzüntüden kahrolduk... Bir deprem, bir maden çökmesi, bir çığ düşmesi, bizi hep milletçe yeis’e sürükledi. Fakat korona karşısında kayıplarımızı kabullenmiş, rızacı bir halimiz var. Neden? Çünkü dünya denilen bu gezegenin başına bir bela geldi. Ne kadar az zayiat verirsek o kadar iyi... Yoksa “bugün 30 kişi ya da 25 kişi öldü” diye sevinir mi insan? 25 kişi az mı? 1 kişi bile çok.

Meşhur 9 günlük bayram tatilleri bu yıl rafa kalktı. Kalkmasaydı, şimdiden otoyollara çıkmıştık bile... Bayram sonunda bilançoya bir bakacaktık, trafik kazalarında yine - mesela - 70 ölü, 400 yaralı... Ama yüzde 20 azalma var diye yine sevinecektik. Ne yapalım? Sevine sevine bir gün inşallah yüzde 100 azalmaya ulaşacağız. İçişleri Bakanlığı’nın olağanüstü gayretleri bunu gösteriyor. ......... Uzatmayalım. Bu bayramın trafik bilançosu şimdiden bellidir.... Müjde:

- Sıfır zayiat.